Grace – een memoir – Grace Coddington

Grace Coddington bracht haar jeugd door in Anglesey, een dunbevolkt eiland. Haar ouders runden het Tre-Arddur Bay Hotel. Een eenvoudig gebouw, een soort uitgerekte bungalow. Vakantiegangers die van zeilen of vissen hielden waardeerden dit vakantieoord. Grace groeide hier op samen met haar oudere zus Rosemary en zij is het die min of meer de mode in het leven van Grace bracht. Rosemary liet het magazine Vogue altijd ergens in huis slingeren als ze het uit had. Tegen de tijd dat Grace achttien werd, begreep zij dat ze van het Welsh eilandje weg moest. Bleef je op Anglesey, dan eindigde je óf in de fabriek óf in een snackbar. Tijdens haar tienertijd maakte iedereen opmerkingen over haar lengte. Ze was lang genoeg om mannequin te kunnen worden. Dus voordat Grace het huis uitging, had ze een waardebon uit de Vogue geknipt. Voor vijfentwintig guineas werd een twee weken durende cursus aangeboden aan de mannequinschool van Cheryl Marshall in Mayfair. Hierna lukte het Grace om zich in te laten schrijven in het modellenbureau. De eerste opdracht kreeg ze van modefotograaf Norman Parkinson, een fotoreportage waarbij Grace naakt door de bossen moest lopen. Een opdracht voor een artistieke modecatalogus.


De Engelse Vogue schreef in 1959 een modellenconcours uit en Grace schreef zich in bij de categorie junioren, Young Idea. Deze won zij. De prijs bestond uit een fotosessie met de topfotografen van Vogue. Plotseling werd Grace door iedereen gevraagd en boekte zij succes. Op het moment dat haar carrière serieus van de grond begon te komen, kreeg Grace met haar vriend James Gilbert een vreselijk auto-ongeluk. Twee jaar kon zij niet echt werken, ze werd vijf keer geopereerd. Dit is niet het enige leed dat haar overkwam. Supporters van Chelsea, die in de buurt van haar appartement rondhingen, tilden haar kleine Mini op en smakten deze op zijn kant op de grond. Grace was niet gewond, maar was wel zeven maanden zwanger. De volgende dag kreeg zij een miskraam. Het bleek de enige keer in haar leven dat ze zwanger heeft kunnen worden. Dit was een van de meest traumatische gebeurtenissen in haar leven.

Grace besefte dat ze niet eeuwig model kon blijven en wilde meer. Na een sollicitatiegesprek bij Vogue mocht Grace beginnen als moderedactrice. Ze had het reuze naar haar zin bij de Engelse Vogue. In 1985 werd ze benoemd tot modedirecteur. Nadat Anna Wintour het roer ging overnemen van Bea Miller, ging Grace bij Calvin Klein werken. Dit bleek niet zo haar plek te zijn en toen Grace hoorde dat Anna Wintour de nieuwe hoofdredacteur van de Amerikaanse Vogue zou worden, belde zij meteen naar Anna om te vragen of ze terug kon komen. Samen begonnen ze in 1988 op dezelfde dag bij de Amerikaanse Vogue.


Grace vertelt in haar boek over kostelijke anekdotes uit de modewereld. Zo gaf Grace haar assistentes de opdracht altijd sexy hoge hakken te dragen als ze met Helmut Newton werkten, want dan was hij beter gehumeurd. Dan hebben we Annie Leibovitz die op haar beste momenten al niet een feestneus was, John Galliano die liever staand dan zittend gefotografeerd wilde worden om meer van zijn nieuwe lijf te kunnen tonen, Viktor & Rolf die altijd een beetje nuffig deden; niemand anders dan zijzelf mochten de ruches schikken op het pak dat zij voor een shoot hadden gemaakt en Vivienne Westwood die op een dag onaangekondigd kwam met een tas vol punkbroeken en overal piercings. In zo’n outfit zou Vivienne op de cover van Vogue moeten staan, vond ze zelf. En wat te zeggen over de sfeer binnen het Vogue team. Volgens Grace deed het af en toe denken aan een meisjesinternaat, compleet met alle uitbarstingen, tranen en schoolmeisjesachtige driftbuien.

Langzaam maar zeker trad de periode aan dat tijdschriften sneller werden, de shoots groter werden en beroemdheden de dienst uitmaakten. Mode is tegenwoordig nog maar een deel van alles waar het magazine voor staat. Vogue omvat nu kunst, economie, technologie, reizen, gastronomie, beroemdheden en politiek.

Wie van mode houdt is Grace – een memoir een heerlijk boek om te lezen. De grappige tekeningen van de hand van Grace en de fotogalerij zijn een prachtige aanvulling.

Grace – een memoir – Grace Coddington, paperback met 412 bladzijden, ISBN: 978 90 204 1241 3, € 24,95.

7 gedachten over “Grace – een memoir – Grace Coddington

  1. lijkt me een heerlijk boek, vol roddels en levensechte hoofdstukken, Voor het slapen gaan een hoofdstukje?? of is het in één ruk door Basje

  2. @Basje, het verhaal leest erg gemakkelijk en snel. Ideaal boek om voor het slapen gaan te pakken.

  3. Een lekker “zomerboek” lijkt me.
    Groetjes,
    Anneke SK

  4. Dag lieve Berthi,
    zojuist heb ik je een mail gestuurd om je boek te bestellen en wat is dit weer een leuke boekentip! Mooi zoals je er een uittreksel van hebt geschreven, dat wektt de interesse nog meer op.
    Ik ben sinds een jaar weer lid van de bieb een hopelijk zal het daar te reserveren zijn.
    Lieve groet van Corrie

  5. @Anneke Schoonenberg Kegel, ja, een heerlijk vakantieboek zoals je het ook zou kunnen zeggen.

    @Marijna, een bijzonder verhaal.

  6. @Lieve Corrie, ontzettend fijn om weer van je te horen en wat leuk dat je belangstelling hebt voor mijn nieuwe boek en een exemplaar wilt bestellen. Ik ga je mail nu beantwoorden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *