De belangstelling voor schoolmerklapjes is groot en ze blijven boeiend. Na het bijzondere verhaal van Jantje Delger over haar schoolmerklapje uit 1967, volgde Lieske Frankena met haar verhaal over haar merklapje uit 1965. Het zijn de verhalen die deze merklapjes extra bijzonder maken.
Naar aanleiding van deze merklapjes trok ik de lades van mijn oude architectenkast een voor een open, op zoek naar schoolmerklapjes uit de tweede helft van de vorige eeuw. Er kwam het een en ander naar boven, helaas zonder verhaal.
Een vrolijk, kleurrijk geborduurd merklapje. Jammer genoeg is er geen datum vermeld.
Een merklapje uit 1956 met de initialen NP en ON. Dit merklapje is zeer waarschijnlijk afkomstig uit Friesland.
Dit merklapje is door Els Giesen omstreeks 1952 gemaakt bij de zusters Ursulinen op de Kaldenkerkerweg in Venlo. Het is een extra werkje geweest waarbij Els de patroontjes zelf mocht uitzoeken. Later is Els lerares ‘naaldvakken’ geworden op de huishoudschool in Venray. Uit het boekje dat je op de foto ziet, heeft Els de patroontjes mogen kiezen.
In 1982 borduurde Anita dit lapje op de INAS. Zij zat toen in klas 1c. INAS staat voor INrichtings ASsistente opleiding. De INAS was de voorloper van de INTAS, INTerim Algemene Schakelopleiding. Beide opleidingen waren bedoeld voor mensen die de zorg in wilden, maar nog niet wisten welke kant zij op wilden gaan of te jong waren om aan een opleiding te beginnen.
Een merklapje uit de collectie van Annelies. Zij verzamelt schoolmerklapjes en haar collectie is inmiddels zeer omvangrijk geworden. Regelmatig laat zij op haar blog afbeeldingen zien van haar nieuwste aanwinsten. In mijn log van 22-6-2013 vraag ik uit welk jaar het laatste schoolmerklapje zou dateren. Zoals je ziet, maakte Erna L in 1974 bovenstaand merklapje. Nu word ik natuurlijk steeds nieuwsgieriger. Zijn er na het jaar 1974 nog schoolmerklapjes gemaakt en bewaard gebleven? Wie kan dit ons vertellen? Heb jij nog een schoolmerklapje dat je zelf hebt gemaakt op school met een bijbehorend verhaal, laat het me dan weten. Het merklapje met verhaal kan ik dan een plekje geven op dit blog. Heb je mijn e-mailadres niet, stuur me dan eerst een berichtje via het contactformulier dat je rechtsboven op dit blog vindt.
Zoals ik hier ( http://borduurblog.blogspot.nl/2013/02/merklapje.html ) blogde, zag ik opeens dit merklapje bij mijn moeder liggen. Mijn jongste broer heeft het in 1980 op school gemaakt, hij was toen negen jaar oud.
Wat zijn dit soort lapjes toch een lust voor het oog !
Wij kennen toch wel een ERNA L ??? maar die zal toch haar oude werkstukje niet weggedaan hebben??
Er zit wel een Rose/rode rand omheen dus wie weet !!
Berthi, ik ga foto’s maken ☺
@Miriam Klaassen, enig! Ik ben heel benieuwd op welke school je broer het schoolmerklapje maakte! Ik vind het heel bijzonder!
@Annelies, absoluut! Jij kunt over niet al te lange tijd de geschiedenis van het schoolmerklapje op papier zetten!
@Licia Huizer, ken ik een Erna L…? Help me een handje, Licia!
@Ine, ik wacht geduldig af!:-) Spannend!
Toen we nog kind waren hadden we nooit kunnen denken dat we op latere leeftijd zoveel zouden houden van onze schoolmerklapjes .
Het zijn werkelijk beeldjes .
ik heb er ook nog een uit de jaren dertig , kan helaas niet zo snel het lapje even tevoorschijn halen .
Het is helemaal in rood gemaakt zoals toen gebruikelijk was .
Ik kan ook zeggen dat het echt met zweethandjes tot stand is gekomen .
Ik zal nog eens informeren wie er nog een lapje in z,n bezit heeft .
Ik heb nog steeds contact met meisjes van de lagere school uit mijn klas
Ik zal bij m,n zus navragen of ze ook een merklapje gemaakt heeft .
Ik kan me dat niet herinneren . Een oud naalden boekje dat ze maakte van rode jute , is inmiddels erg rafelig , ik heb het nog steeds in gebruik
De gekleurde lapjes ben ik ook benieuwd naar in welke tijd ze er mee begonnen zijn , En tot hoelang zijn er merklapjes gemaakt ?
We kijken ernaar uit wat er nog meer boven water komt en bewaard is gebleven .
Wat leuk al deze lapjes te zien, ik heb er zelf ook eentje gemaakt in zulke kleuren ik zal hem eens opzoeken en een foto opsturen naar je.
Van veel eerder datum (tussen 1911 en 1918) heb ik 10 schoolmerklapjes uit 1 gezin, van drie zusjes.
Belangstelling voor het verhaal en de foto’s?
Of trap ik nu een open deur in :-)………
@PetraM, ik kijk ernaar uit!
@Josefien, WAUW, dat is toch echt heel bijzonder!!! Natuurlijk heb ik belangstelling voor het verhaal en de foto’s! Ik zie het geheel graag tegemoet en ontzettend leuk en interessant om het handwerk te plaatsen op mijn blog.
Wat leuk, vooral die van de jongste broer van Miriam. Mijn zoon is in 1980 geboren en op de lagere school moest hij nog wel iets doen met lapjes in het kader van dat jongens ook meisjes-werkjes moesten doen. En andersom.
Maar dat ‘andersom’ was er in onze tijd ook wel al, ik heb nog met pitriet mogen vlechten. En met klei werken. Daar is nu echt niks meer van over.
Op het ogenblik wordt er bijna nergens meer aan handwerken gedaan op school. Heel erg jammer want wij krijgen nu een generatie die niet weer weet hoe je leuke dingen kunt maken. Kleren verstellen e.d. Terwijl het soms zo nodig kan zijn, Het handwerken is mij in een financiëel moeilijke periode onze redding geweest. Ik hoef niet naar de voedselbank of mijn hand op te houden bij rijks- instanties. (nog niet gelukkig)
In Den Haag beseffen de ministers zich niet dat het handwerken eigenlijk een onderdeel van het leven is. Jezelf zien te redden onder diverse omstandigheden. Mede daarom zou het weer verplicht moeten worden op scholen.
Hartelijke groeten van Jantje