Ik lees in NRC Handelsblad: ‘Afghaanse vrouwen weven een tapijt in Herat, een stad in het westen van Afghanistan, vlakbij de grens met Iran. Tapijten zijn een belangrijk exportproduct voor het land. De wollen en zijden tapijten, die vooral in de regio rond Herat worden gemaakt, kosten tussen de 150 en 1000 dollar. Volgens mensenrechtenorganisaties worden de wevers uitgebuit. Ze maken dagen van soms achttien uur in bedompte ruimtes. Ook worden er kinderen ingezet, die met het alom aanwezige opium worden gedrogeerd om ze rustig te houden.’
Foto: AFP
Eigenlijk staan we veel te weinig stil bij onder welke omstandigheden onze producten die uit het buitenland komen,worden gemaakt.
Er bestaat een website,waarop je kunt zien bij welke winkels/producten goed gelet wordt op de productie omstandigheden.Maar hoevelen kijken daar op?–ik zelden /met schaamrood op de kaken…..
groetjes,Truus uit Drenthe
Op veel plaatsen in de wereld gebeuren nog veel teveel van dit soort ernstige zaken .
Evenals met kinderarbeid , je wordt er zo treurig van
Regelmatig is er aandacht dit tegen te gaan , het blijft moeilijk .
Het werk van de tapijten is een geduldwerkje en dan zoveel uren te moeten sappelen op een dag . Je gunt ieder mens ook een goede arbeidsruimte .
Hier mopperen we snel als het ons niet bevalt , maar wij leven eigenlijk in weelde