Vandaag is het precies 50 jaar geleden dat het eerste album van The Beatles uitkwam: Please Please Me. Platenmaatschappij Parlophone wilde profiteren van het succes van de singles Please Please Me en Love Me Do.
Op 24 maart 1962 traden The Beatles voor het eerst op in kraagloze jasjes, die dan later als Beatle-jasjes bekend zouden worden. Dit gebeurde op aandringen van Brian Epstein, die vond dat het gedaan moest zijn met de leren jasjes die ze tot dan toe droegen. Douglas – Dougie – Millings maakte veel van de vroege kostuums van The Beatles. Het idee van de kraagloze jasjes nam Douglas – Dougie – Millings over van de ontwerper Pierre Cardin. De kostuums met de kraagloze jasjes en nauwe broekspijpen werden in diverse kleuren uitgevoerd, maar zijn niet allemaal gedragen. Kostuums uit de vroege periode van The Beatles worden bewaard in Museum of Liverpool.
wat een verschil met de hedendaagse muziekgroepen. zo netjes als dit is. hier is het binnenblijf weer, we waaien van de weg . Basje
Zo worden zelfs de Beatles textiel-nieuws 😉
@Saskia, deze jasjes waren zeer trendy… ‘iedereen’ wilde er eentje hebben!:-) Zouden ze nog eens in ‘de mode’ komen? Alles komt tenslotte weer eens terug…
Ik verbaas me telkens weer als ik oude Beatles foto’s zie. Zo netjes als de heren eruit zagen. Keurig….en dat noemde men langharig werkschuw tuig :-))
Overigens was ik Stones fan, die de Beatles wel aardig vond.
Ik was Beatle fan, niet van de Stones. George nog eens na gemaakt het gezicht met jasje en armen,dan hi hi op school, stond toen daar in een show kast, jammer ik heb hem niet meer was een kussen. Toen al bezig met handwerken, die haren waren lang zwart glans garen.Zwart jasje en gitaar in handen.
Het komt allemaal terug, hier door jou verhaal, geen foto jammer.
Fijn weekend José
Misschien dat er veel tegenwoordige muziek nogal rauw klinkt en ze zich zo aanpassend kleden . . .
Ik groeide op met Eddy Christianie met z’n liedjes zich zelf begeleidend met gitaar
Op de bevrijdingsdagen die zo vlak na de oorlog gevierd werden , kwam genoemde Eddy nog wel eens in ons dorp . Op een balkon van een voor die tijd grote zaak voor electronica kon ieder hem goed aan schouwen zo dicht bij het markt plein .
Via radio distributie waren er in die feestelijke dagen met een versterker de bekende liedjes te horen v.d. Andrew Sisters en Vera Lyn . En daar smulden wij toen van en nog altijd blijft die muziek als mooie herinnering aan de bevrijding .
Nog weer wat later kwamen er muziek groepjes die zich bezig hielden met o.a.Country liedjes . En daar heb ik ook nog heel vrolijk in meegespeeld !
Het was voor mij niet zo,n lange muziek carrie’re , maar ik denk er met plezier aan terug . In ons dorp kwam een club spelen afkomstig uit de kop van Overijssel en na zo,n optreden wilden wij met anderen ook graag zoiets beginnen .
Dan komt er heel wat voorbereiding om de hoek kijken en contacten zoeken
Samen met mijn vriendin lieten we weten graag mee te doen en we konden nog geen instrument bespelen . . .
Eigenlijk kan ik mij moeilijk herinneren wie er zo meededen
We hadden een goede muziekleraar en er waren 2 bijzondere muziek kenners die er nog eens iets extra , s aan toe konden voegen , die vergeet ik nooit
Met vriendin ging ik bij een van de leden op bezoek om ons te orienteren , welk instrument we zouden kiezen
De man was nog maar net uit het militair hospitaal ontslagen , na zijn terug keer uit Ned, Indie als Mil. politie waar hij ernstig gewond was geraakt .
Er zijn operaties verricht er werd een varkens botje in z.n been gezet , een nieuwe techniek dat helaas geen succes was .
Ik heb dan ook niet anders gezien dan dat hij met krukken bleef lopen .
En als wij hem bezoeken komt het verhaal over de operaties en dan glijdt zijn hand naar z,n broekzak en haalt het bewuste botje te voorschijn om het ons te laten zien
even goed bleef hij altijd een opgewekt mens
Zelf bespeelde hij een prachtig instrument , een harp viool , meer een kamer instrument Zoals bij een citer ligt het instrument voor je op een tafel
Met een hand de snaren beroeren om te tokkelen en de andere hand met een strijkstok Wanneer we ons eerste optreden zullen hebben gaan we ons echt goed voorbereiden om er een mooi optreden van te maken
Een jonge man die tijdelijk vanuit het westen een tijdje in ons dorp verbleef had nog
iets extra,s aan ons eenvoudig repertoi’re toegevoegd .
Country en cowboy liedjes daar horen heftige knallen bij , en dat laten we horen .
er werd wat af geknald de eerste keer schrokken we ons naar .
Verder waren er nummers , three o’clock in the morning en terang bulan (maneschijn ). zo eenvoudig om mee te beginnen .
Geen vergelijk met tegenwoordig , maar voor mij wel prachtige herinneringen
Na dit verhaal uit de ouwe doos heb ik nog een textiel versier vraagje .
Al eerder zou ik dit eens ter sprake brengen .
In mijn dagen was het in om aan je gitaar of ander tokkelinstrument een of meerdere nogal brede linten te bevestigen in mooie kleuren en het liefs geborduurd .
Kan iemand zich zoiets nog herinneren of heeft ze zelf wel eens gemaakt ?
Van een oude duffelse jas van mijn vader had ik een prachtige hoes voor mijn instrument gemaakt en de linten zijn nooit gemaakt en dat bleef bij een plan .
Bekende jasjes, maar nu wel een beetje koud aan de hals.
Mijn plan was om morgen met de “Verrekijker” op reis te gaan.
Bij het boek 1001 vrouwen (vast voor mijn verjaardag) was dit het boekenweek geschenk.
De wandeling in Amsterdam uitgeprint en in gedachten al de plekjes bezocht.
Maar met deze koude heb ik besloten om maar lekker thuis te blijven.
Elma als je de Kalverstraat neemt loop je lekker in de luwte en valt het wel mee..maar …. is de tentoonstelling op de Turfmarkt van de 1001 Vrouwen wel open op Zondag ??
De kleermaker heette Dougie Millings, niet Douglas Miller.
@Arnoud Alderlieste, dank voor je opmerking. Ik heb de naam meteen aangepast want het is belangrijk dat de tekst klopt! Uiteraard is mijn streven om alle gegevens correct te plaatsen, maar het kan altijd eens gebeuren dat er iets mis gaat. Vandaar dat ik blij ben met de lezers en zeker met de kritische lezer.