MaaikeW: ‘De tekst op dit kaartje is een beetje vergane glorie, zoals de meeste restaurants die hun zaak via deze kaartjes promoten, is De Gastronoom geschiedenis. Het kaartje moet uit 2004 of eerder dateren omdat het gezin Poldervaart toen nog uit drie personen bestond. Je kon er heerlijk eten overigens en Marco zal nog steeds heerlijk koken.’

Kokskleding is nog niet eerder voorbijgekomen via textielpost. Heel toevallig weet ik er nu iets meer van doordat Thijmen een bijbaantje heeft op de Floriade. Ook al is hij maar slechts een keukenhulp, toch heeft hij een witte koksbuis en een zwarte nette broek moeten kopen. Daarbij is hij verplicht om nette zwarte schoenen te dragen. Uiteraard heeft hij op zijn hoofd nog een witte kleine koksmuts om zijn ‘lange’ zwarte haren te verbergen. Alles volgens de voorgeschreven regels.


MaaikeW: ‘Dit is het andere kaartje met textiel uit deze serie, een visserstrui gedragen door de palingroker. Het valt niet op te maken of het een authentieke zelfgebreide trui is of een gekochte, persoonlijk spreken deze truien mij altijd aan als vissersdochter. De andere kaartjes uit deze serie hadden wadtaferelen en kwamen dus niet in aanmerking als textielgroet. Ik kwam ze tegen in een winkeltje in Buitenpost, op stal.’


MaaikeW: ‘Ik ga op reis met het Boekenweekgeschenk en neem mee dit kaartje voor jou. Hier spreekt zoveel creativiteit uit, maar ook herinnering aan memorabele levensgebeurtenissen, met andere woorden heel inspirerend, maar ook fantastisch dat dit bewaard blijft voor wie het maar wil zien. Op het kassabonnetje staat “The lady of design Bags”, erg mooi.’

Je zult al gemerkt hebben dat deze textielkaart gekocht is in het Tassenmuseum. Van links naar rechts zien we: Satijnen handtas met leer en borduurwerk, Lulu Guinness, Engeland, 1996 – Leren clutch in de vorm van de ‘Normandie’, Frankrijk, 1935 – Plastic schoudertas met klok, VS, 1980-1990 – Leren en zijden handtas in de vorm van een citroen, Christian Lacroix, Frankrijk, 2002 – Plastic tas in de vorm van een gieter, VS, 2008 – Leren handtas met werkende telefoon, Dallas Handbags, VS, 1980-1990.


MaaikeW: ‘Nog een kaartje van Tassenmuseum Hendrikje, tassen van de huidige exposant in het museum. Soms kan het meest eenvoudige de meest chique uitstraling hebben en daar houd ik wel van. Ik wist trouwens niet dat tassen afgezien van de heel bekende merken zo’n indruk konden maken alhoewel ik zelf toch ook graag een tas draag. Ik moest wel oppassen het museum niet voorbij te lopen, alleen het bord buiten viel me op, had van mij nog wel iets duidelijker gemogen, zoveel te zien op de Herengracht!’


MaaikeW: ‘Dit kaartje heb ik in januari 1994 meegenomen uit Brussel, de film heb ik nooit gezien, dus ik kan je niets vertellen over het al dan niet aanwezige textiel in de film!:-) Typisch Belgisch om over zo’n onderwerp een film te maken, prins Albert zal ‘m ook wel niet gezien hebben.’

Wil je meer weten over deze film, kijk dan hier voor informatie. Een fragment van de film is hier te zien.


Een kantkaart uit Brugge van Elly Smith. Het gaat hier om de Kantschool der Zusters Apostolinnen. Kantwerk ‘Toveressewerk’.


Peter was voor zijn werk de afgelopen maand enkele dagen in München. Op het vliegveld had hij wat tijd om op zoek te gaan naar textielkaarten. Hij kwam niet verder dan de Lederhose en de dirndljurk die in ‘Bayern’ populair zijn. Bij deze log lees je meer over de kleding. De vertaling van de eerste Beierse tekst is: ‘Felix, ben je alweer een jaartje ouder’ en op de andere kaart staat te lezen: ‘Alles goed, prinses’.

Gisteren liet ik de gele verkeersborden met smiley zien, waar we helaas nog steeds de betekenis niet van weten. Vandaag borduren wij hierop voort en wil ik je laten zien dat de smiley al in 1833 bestond… Kijk eens goed naar de orenvaas die GBM borduurde op haar merklap in 1833.

Kijk, het is natuurlijk kostelijk om een sombere en blije smiley tegen te komen op een geel verkeersbord in Maastricht, maar wat heb je eraan als je de betekenis hiervan niet weet. Wie biedt hulp?

De zonnige pinksterdagen liggen achter ons. Morgen gaat iedereen na een lang weekend weer terug naar het ‘gewone’ ritme van de dag, maar we zullen zeker onze belevenissen van de afgelopen dagen delen met diegenen die het horen willen. Thijmen deed tijdens het pinksterweekeinde mee aan het ENCI Limburg Open Schaaktoernooi, een sterk bezet toernooi. Zeven rondes stonden op het programma. Thijmen speelde tegen sterke tegenstanders, wat hij ook graag wil, waarbij hij twee keer op een ‘livebord’ zat. Dat wil zeggen dat iedereen de schaakpartij live kon volgen op internet. De laatste partij speelde Thijmen tegen de Zweedse grootmeester Emanuel Berg. Uren ging het gelijk op, uiteindelijk liep het fout bij Thijmen door de tijdsdruk. Ondanks dit verlies was Thijmen tevreden. Het was een interessante wedstrijd. Met een mooie score van vier punten uit zeven partijen en een ratingwinst sloot Thijmen dit schaaktoernooi zeer tevreden af.


Zaterdag en vandaag was ik ook in Maastricht. Net als in veel andere plaatsen had Maastricht dit weekeinde een KunstTour. Peter en ik namen tussen de twee schaakpartijen van vandaag een kijkje in de Royal Mosa porseleinfabriek waar de centrale plek was van de KunstTour. Veel prachtige kunstwerken waren er te bewonderen waarvan ik er enkele op de foto zette. Kijk met me mee.


Mine Stemkens bedrukt teksten op een natuurlijke stof, meestal linnen.



Veel flesjes bier zijn er gedronken om een dergelijke lading bierdoppen bij elkaar te verzamelen!


Kleurrijk keramiek van Gerrie Goossens. Op de foto het werk Big Brother.


Talking Heads van Gerrie Goossens.


(s)carpe diem van Lisette Laudy. De gestileerde schoenen zijn gemaakt van geborduurde lijnen en gevuld met zaden/pitten.

Op deze mooie zonnige eerste pinksterdag gaan we een uitgebreide textiel-rondreis maken door Nederland. We starten in Lunteren, trekken vervolgens kriskras door Holland en we zien wel waar ons eindpunt is. Zet je schrap, haal diep adem en reis mee door ons wonderschone land met al zijn prachtige textiel, kunst en cultuur!

Licia Huizer: ‘Lierse Kant expositie t.g.v. Fie’s jubileum, 25 jaar. Krijg er zo weer zin in!’


Licia Huizer: ‘Vandaag een presentatie van Historizon bijgewoond in de Sint-Janskerk in Gouda. Fantastische dag! Lezing met o.a. Emo’s Labyrinth van de schrijfster
Ynskje Penning. Dit is toch nog een klein beetje textiel (detail van een gebrandschilderd raam).’

Op de kaart zie je een detail van Margaretha van Parma afgebeeld. Zij is ook de schenkster van dit Glas 23 voor de Sint-Janskerk in Gouda. Het is gemaakt in 1562 door Wouter Crabeth en heeft een hoogte van 20 m. Margaretha van Parma draagt kleding volgens de mode die voor de periode 1550-1600 gangbaar was voor de hogere klasse. Haar bovenlijfje heeft een hoog gesloten halslijn en het haar is gekruld volgens de laatste trend. De kroon voor deze landvoogdes mag niet ontbreken.


Licia Huizer: ‘Zaterdag 4-2-2012 in de sneeuw – in de zon op een terras in Delfshaven viel m’n oog op deze kaart. Daarna een mooi concert gehoord… .’
Wie voor 2010 Cargelli in Google tikte, kreeg geen resultaten terug. De couturier die het Rotterdam van de wederopbouw stijl en glamour gaf, was zo goed als vergeten. Museum Rotterdam zette het mode-icoon uit de wederopbouw met een expositie in het Schielandshuis weer op de kaart én in Google. Neem de tijd voor de schitterende
online-expositie van Cargelli.


Hilde Lemarcq, Mayken en Leen: ‘Groetjes van drie Belgische vriendinnen die drie dagen genieten van lekkere en mooie dingen in Tilburg, Den Bosch en Horst, met textiel als rode draad.’

Op de kaart staat the babyshell afgebeeld die tentoon was gesteld in het Kruithuis in Den Bosch. De expositie was 4 maart 2012 voor de laatste dag.


Hilde Lemarcq: ‘Dame met lelie (1895-1905). Ontwerp van Léon V. Solon voor tegelhandel A.M.A. Heystee, Amsterdam. Tableau gemaakt in cloisonné-techniek waarbij de lijnen met een kleispuitje getekend zijn en een reliëf vormen. De kleurvakken zijn opgevuld met uitvloeiende glazuren.
Naast de quilts hebben de tegels me ook geboeid, zeker deze dame met haar prachtig kleed. Morgen nog een bezoek aan Six yards in Arnhem.’

De expositie Moderne Quilts en Antieke Tegels in het Nederlands Tegelmuseum in Otterlo is verlengd tot en met 1 juli 2012.


Hilly: ‘Heerlijk paasweekend Drenthe, enige textielkaart die we zagen voor je. Beeldentuin De Havixhorst geweest, Drents Museum: China in gouden eeuw. Lekker gegeten, gefietst. Pracht verblijf op Het Buytenhof, een erfgoedlogies met 3-gangen ontbijt mmm! Aanrader!’

Sinds het einde van de vijftiende eeuw, werden door de boeren ganzen vetgemest die op een vast tijdstip naar Coevorden werden gedreven: er was dan Ganzenmarkt. Het drijven van de ganzen gebeurde door de ganzenhoedsters. Op de markt in Coevorden werden de ganzen verhandeld en uiteindelijk via Rotterdam naar Engeland verscheept met als eindbestemming ‘de kerstdis’. Tegen het einde van de negentiende eeuw was hierin overigens enige verandering gekomen. Op de markt verminderde het aanbod van ganzen zienderogen. Rond 1920 verdween de Ganzenmarkt.

Heden ten dage is de Ganzenmarkt een folkloristisch evenement. Net als vroeger worden ganzen door de winkelstraten van Coevorden gedreven. Dit gebeurt door ganzenhoedsters in oude kledij. Ieder jaar wordt traditiegetrouw een Miss Ganzenhoedster gekozen. Na het binnendrijven van de ganzen komen de ganzenhoedsters op het marktplein bijeen en kiest een jury de Miss Ganzenhoedster. ’s Middags is de verkiezing van de Mini-Miss Ganzenhoedster. De gekozen meisjes dragen deze titel een jaar lang en vervullen allerlei representatieve taken in de gemeente Coevorden. Op de kaart zie je Miss Ganzenhoedster Philine Schultz 2010 en Mini-Miss Ganzenhoedster Natalie Massa 2010.


NollekeM: ‘Vraag me niet hoe, maar plots kwam ik al surfend op het net, bij jouw weblog terecht. Ooit deed ik een opleiding in de textiel, (onderwijs), maar creatief niet goed genoeg en lesgeven vond ik ook niet leuk. Maar door de opleiding bleef wel de interesse in textiel (-geschiedenis). Tot op vandaag. Ik heb een leuke verzameling “textiel op postzegels” en bezoek veel tentoonstellingen als er textiel aan te pas komt. Ik zal je site blijven volgen.’

De textielkaart laat de Breischool te Huizen zien, getekend door Wally Moes (1856-1918). Collectie Singer Museum te Laren.


Ine: ‘Met het Boekweekgeschenk naar Amsterdam. Voor de tentoonstelling “Jodendom, een wereld vol verhalen”. Ik heb zelfs een textielkaart gevonden (de enige). De Alefbet tapijten (=alfabet). Prachtige weefsels in hele mooie kleuren. De hele tentoonsttelling is een aanrader!! Nog tot en met 15 mei 2012. Daar is ook meer textiel te zien. Foto’s maken mag niet.’

De expositie is voorbij, maar op de website van Radio Nederland Wereldomroep kun je nog voorwerpen bekijken.


AnnemieF: ‘Deze kaart hoeft toch geen uitleg, hè. Het was weer geweldig in het Onderwijsmuseum. Alleen jammer dat ze gaan verhuizen. Zie site. Nog maar open tot 1 april 2012.’
Het Onderwijsmuseum bezit een rijke collectie handwerk, aangeduid als de Collectie Textiel. De werkstukken zijn merendeels vervaardigd op scholen en opleidingen. Het artikel Collectie Textiel: Van nuttige handwerken naar vrije expressie besteedt aandacht aan de herkomst ervan en aan het vak handwerken op de Nederlandse scholen. Het artikel is geschreven door Yvonne Starrenburg en dat kun je hier lezen, pagina 16 tot en met 22.


Elma: ‘In de winkel van Nynke Gardeniers, edelsmid in Grijpskerk vond ik deze kaart van het aankleedpopje. Nynke die prachtige sieraden maakt en schitterend antiek verkoopt, heeft mijn gouden ringetje met granaten wat groter gemaakt, in de loop der jaren was het te klein geworden en ik wil het graag weer gaan dragen.’


Een quiltkaart van Trijntje. Dit patroon is bij Wendy Vosters gratis te downloaden.


Dout, Elske en Elza: ‘Even een kaartje van ons drietjes. We zijn net terug van het Hannemahuis. Wat prachtig.’

Op de kaart staat een pop afgebeeld in kleding van het Harlinger stadsweeshuis.


Dorien van Voorden: ‘Vandaag op de terugweg van een weekendje Makkum nog een bezoek gebracht aan het Museum Hindeloopen. Mooi, leuk, klein museum met een paar prachtige merklapjes. Ik heb foto’s gemaakt, als ze gelukt zijn stuur ik ze je toe. Ook prachtig zilver handwerk toebehoren gezien.’

De Hindelooper vrouwendracht was zeer kleurrijk door de combinatie van gebloemde (sitsen) en geruite (Oostindische bonten) stoffen en de aparte hoofdtooi. Maar ook het verschil tussen rouw en niet-rouw, gehuwd of ongehuwd en pronk- en werkdracht maakte deze dracht bijzonder. De blauwe kleur van het kostuum duidde op rouw.
Omstreeks 1880 verdween deze dracht uit het straatbeeld. Alle variaties van de vrouwen- en de mannendracht en de verschillende kinderkostuums zijn in het museum te zien.


Lilian: ‘Omdat we tóch langs Goes kwamen, zijn we even gaan kijken naar de merklappen in Museum De Bevelanden. De afbeelding op de kaart was één van de geëxposeerde lappen en wat mij persoonlijk betreft, de aardigste. Heb je deze kaart al?’


LiaS: ‘Wat was er veel te genieten. Zoveel streekdracht op een dag, en dan nog zoveel interessants in de Oudheidkamer. De dag kon niet meer stuk.’

Zes fleurig geklede oudere dames in klederdracht vertegenwoordigen vanavond het Eurovisie Songfestival voor Rusland. De vrouwen komen uit het dorpje Buranovskiye, gelegen in de deelstaat Oedmoertië. De dames verklaarden in een interview voor de Russische televisie dat zij met hun optredens maar één doel voor ogen hebben: het inzamelen van geld voor de bouw van een kerk in hun dorp. Ze zijn allen weduwe, meestal van aan drank overleden mannen.

Rusland heeft de origineelste inzending en het liedje heeft ook nog eens een deuntje dat blijft hangen. Of de dames nu winnen of niet, ze zullen in ieder geval niet snel vergeten worden. Heb je het liedje gemist, kijk dan hier.

Marjo B-W reist veel en komt zo op veel mooie plaatsen. In Indonesië is ze diverse keren geweest en vandaag schrijft ze haar eerste verhaal over dit land. Deel II volgt binnenkort. Neem even de tijd om met Marjo B-W op ontdekkingstocht door Indonesië te gaan.

Marjo B-W: ‘Indonesië heeft een prachtige textielcultuur. Batiks zijn natuurlijk bekend, maar ook op het gebied van geborduurde textiel en ikat-weefsels is veel moois te vinden. Het Museum Tekstil in Jakarta zit in een ruime witte villa, met een mooie voortuin met grote bomen, en wat bijgebouwen aan de achterkant. De entreeprijs was in 2010 omgerekend nog geen 20 cent per persoon. De collectie is tentoongesteld op de benedenverdieping, met prachtige tegelvloeren. De collectie is niet groot (dat kan ook niet voor zo’n entreeprijs). Er hangen batiks uit verschillende streken. Je vindt ze in allerlei kleuren en motieven, van stemmige donkerbruine strepen tot vrolijke oranje motieven.

Verder staan er wat poppen met traditionele feestkleding (met veel opgenaaide kraaltjes) en er zijn doeken met ikat-weefsels. Veel hangt achter glas, en is helaas niet goed te fotograferen. Overal staat een kaartje bij waarop de herkomst vermeld wordt, maar over hoe oud de doeken zijn, en wat de motieven betekenen, wordt geen informatie gegeven. Er staat wel een weefgetouw om ikat te weven. Om de Indonesische jeugd vertrouwd te maken met hun eigen cultuur, krijgen schoolklassen die op bezoek komen een vragenblad uitgereikt. Al rondgaande kunnen ze de vragen beantwoorden (met een fictieve vraag als “hoeveel kraaltjes zitten er op deze jurk” hou je ze wel even bezig…).



Achter in de tuin van het museum wordt in een bijgebouw de mogelijkheid gegeven voor het volgen van een batik-workshop: een hele dag voor een zakdoek-formaat tot meerdere dagen voor een grotere doek. Op de foto zie je een groepje vrouwen aan het werk met een eendaags werkstukje, de vrouw alleen op de foto is bezig aan een groter project. We hebben even staan kijken, en kregen grote bewondering voor het vele werk wat er in zit!


Ook in het Nationaal Museum van Atjeh vind je textiel, in de vorm van traditionele bruidskleding (helaas door glas moeten fotograferen). Ook borduurwerk wordt op feestkleding toegepast.



In het hedendaagse leven in Indonesië wordt voornamelijk westerse kleding gedragen, voor vrouwen veelal met een hoofddoekje. Vrouwen in sarong met een mooi kanten bloesje zie je steeds minder, eigenlijk alleen nog bij speciale gelegenheden. Een (spijker)broek is ook voor vrouwen een gemakkelijk kledingstuk geworden. Op het platteland zie je op vrijdag nog wel mannen in prachtige sarongs naar de moskee lopen. Maar daarna verkleden ze zich weer, in gewone kleding. Kleine kinderen worden nog in een slendang gedragen, soms door de moeder, soms door een ouder zusje. Maar een sarong en slendang zijn voor meer dingen handig, je kunt er ook goederen mee vervoeren (b.v. een doos op je rug binden), en je kunt zo’n doek als sjaal gebruiken. In m’n hotelkamer had ik een dubbelgevouwen sarong over de glazen salontafel gelegd en als ik naar het zwembad ging, knoopte ik ‘m even om.


Batik overhemden zie je nog wel veel, soms hele groepen mensen met hetzelfde motief. Dat zijn dan mensen van een bepaald departement van een ministerie, of personeel van een onderneming (op de foto: de kamermeisjes van een hotel).


Behalve in Atjeh waar na de tsunami een groepje vrouwen economisch onafhankelijk konden worden door zich met patchwork bezig te houden (een Australisch hulpproject), heb ik in Indonesië weinig patchwork gezien. Ik weet dat het wel gemaakt wordt, want op de Pasar Malam in Den Haag heb ik ooit een dubbelzijdige patchwork quilt gekocht (zonder vulling). In het Openluchtmuseum Taman Mini in Jakarta vond ik in het Sumatra-gebouw een quilt met zandlopermotief.

In de omgeving van Bandung zijn veel textielfabrieken, onder andere wordt daar kleding gemaakt voor Esprit, Tommy Hilfiger en Columbia. In de stad zelf vind je vele outlet shops, waar voor weinig geld restanten of kleding met een klein foutje te koop is. In de weekeinden komen er veel mensen op af, zelfs vanuit Maleisië en Singapore.


Al met al: de Indonesiër kan trots zijn op z’n textielcultuur!’

In Den Haag wordt tot en met 28 mei 2012 de Pasar Malam gehouden. Tegenwoordig Tongtong Fair genoemd. Kijk voor meer informatie op hun website.

Enkele maanden geleden kreeg ik een e-mail van Julia uit St. Petersburg. Zij heeft veel belangstelling voor het Berlijnse wolwerk en oude borduurpatronen. Na diverse mails over en weer kwam mijn Textielpost ter sprake en ze vond het erg leuk om een textielkaart vanuit St. Petersburg te sturen. Ze was zo enthousiast dat ze zelfs een envelop met kaarten verstuurde, maar die is helaas nooit aangekomen. Waar is deze envelop gebleven…

Een zeer toepasselijke textielkaart uit St. Petersburg. Op de kaart zie je tsaar Paul I met zijn tweede vrouw Maria Fjodorovna en twee van hun tien kinderen, Anna en Nicolas. Anna Paulowna trouwde in 1816 met Willem II, koning der Nederlanden van 1840 tot 1849.

Wat moeten we over de kleding van Maria, Paul en hun kinderen zeggen. Helemaal volgens de laatste mode, zou ik zeggen en de rijkdom en status stralen er vanaf. Maria en Paul hadden een goed huwelijk en de band was goed tussen deze twee mensen. Maria overleefde vier van haar tien kinderen. Zij stierf op 5 november 1828 in St. Petersburg. Haar man Paul werd in St. Petersburg vermoord door zijn zoon Alexander I op 12 maart 1801. Dit is een zeer beknopte beschrijving van het leven van Maria en Paul. Via bovenstaande links kun je de geschiedenis van deze mensen lezen.

We blijven nog eventjes bij de merklappen en gaan daarvoor naar Amerika.
Barbara Hutson stuurde voor textielpost een merklappenkaart waarop de aankondiging van de expositie in Stitches: Unraveling Their Stories staat te lezen. Op deze tentoonstelling kun je merklappen en ander borduurwerk zien, dat zo’n 200 jaar geleden gemaakt is door meisjes uit het Chester County gebied en omgeving. De tentoonstelling loopt tot 7 september 2012.

In de log van 15 april 2012 lees je over de komende expositie van Naald & Draad in Roermond, op 17, 18 en 19 augustus 2012. Het zou ontzettend leuk zijn om op deze tentoonstelling meerdere voorbeelden te zien van de Friese merklap 1786 anno 2011-2012. Dout, Hennie, Lieny en Jacquelien, Hilde en Helga hebben hier al eerder hun mooie merklap laten zien en hopelijk kunnen we die in Roermond van dichtbij bewonderen. Vandaag kan er aan dit rijtje een nieuwe Friese merklap 1786 anno 2012 toegevoegd worden en wel die van DorothéB.

Na het lezen van het laatste berichtje over de Friese merklap 1786 anno 2011-2012, werd Dorothé zo enthousiast dat ze de volgende dag naald en draad pakte om aan de slag te gaan. Het ging zo lekker dat ze de merklap binnen een maand af had. Op 15 mei hechtte ze het laatste draadje af. DorothéB koos voor kleuren die ze op voorraad had en borduurlinnen dat ze in de kast had liggen. Ze borduurde op 8-draads linnen met de DMC kleuren 612 (beige), 918 (roodbruin), 926 (oudblauw), 927 (lichtblauw), 470 (lichtgroen), 469 (middengroen), 937 (donkergroen) en 535 (donkergrijs). Deze fraaie merklap is te zien in augustus in Roermond. Wil je meer informatie over de expositie neem dan contact op met Sabine door haar een e-mail te sturen naar het volgende adres: info@naaldendraad.com

Heb je het patroon van de Friese merklap 1786 nog niet, ga dan naar de log van 1 mei 2011, klik op de afbeeldingen om ze te vergroten om daarna het patroon uit te printen.