In deze log maak je kennis met de bandweverij in Wuppertal. Onlangs bracht Monique Derwig een bezoek aan het museum.
Monique Derwig: ‘Bandjes, bandjes en nog eens bandjes. Gisteren (9 juli 2011) waren we bij vrienden in Wuppertal en mijn vriendin Angelika verraste ons met een bezoek aan de Bandweberei und Museum Kafka. Wuppertal is van oudsher een textielstad en de bandweverij Kafka begon haar werk in de fabriek van Bernhard Mardey, die in 1898 haar werkzaamheden startte. De Jaquardweefstoelen ratelen sindsdien en maken de mooiste bandjes. In 1991 werd de fabriek overgenomen door Frau Kafka, een kunstenares, die met veel enthousiasme en energie de fabriek weer nieuw leven inblies. Zij ontwikkelde een geheel nieuwe collectie. Sinds vorig jaar is de zaak overgenomen door Christine Niehage. Op de vraag hoe ze hier toe gekomen is vertelde ze dat ze na haar opleiding als coupeuse, in de marketing ging werken bij Microsoft in München. Wat een overstap zul je denken, maar hier ligt de grondslag voor de overname van de bandweverij. Haar liefde voor stoffen en stofverwerking gecombineerd met 21 jaar marketingervaring bereidde haar zonder dat ze het wist voor op de overname. Net op het moment dat Microsoft ging inkrimpen werd de weverij ter overname aangeboden. Toeval??? Ik geniet als ik zo’n verhaal hoor want het leven schotelt je vaak van deze “toevalligheden” voor. Met hetzelfde enthousiasme waarop zij de rondleiding deed, luisterde ik naar haar verhaal en keek rond in de winkel. Wauw, wat kan een mens hebberig worden… . Het liefst had ik van alle bandjes een meter meegenomen, maar ik wist me te beheersen tot drie zakjes met restjes, wat monogrammen en een etiket voor de quilt die ik aan het maken ben voor het kindje van mijn nichtje. Iedere tweede zaterdag in de maand is hun fabriekswinkel open en kan men genieten van al die prachtige spullen. In de auto terug naar huis heb ik “gespeeld” met mijn bandjes schat. Wat kan een mens toch gauw tevreden zijn! De moeite waard om te bezoeken!’
Bandjes…..we speelden er vroeger wel eens mee. Netjes oprollen en dan op grootte sorteren in de naaidoos.
De klok slaat 11 uur en ik stap net binnen.
De reis ging naar de Sjoemelmert in Roermond.
Niks gesjoemelt, de hele dag voor de winkel van Naald & Draad gezeten met prachtig weer.
Een dame van 84 de halve patentsteek geleerd en gelijk maar een das opgezet van de mooie collectie HAND-DYE EFFECT VAN REGIA. Ze bleef nog een hele tijd zitten breien en genoot enorm.
Prachtige werkstukken gezien van de cursisten van Jeanny.
Van Sabine toch maar een trolly geleend, dan konden alle boeken mee naar huis en hoefde ik niet te wachten tot de post komt. Volgende week weer heel wat mensen blij maken met hun bestelde boeken. Morgen alles uitpakken en nu gauw naar bed.
Ik zie dat de wereldreiziger weer thuis is. Mooi dan kan ik ook naar bed :). Als aanvulling, als de kat van huis is smikkelen de muizen van de chocolade.
De kantjesfabriek heb ik al aardig wat stukjes van gelezen. In de Anna stond ook een hele mooi kleed van bandjes gemaakt. Jammer dat het zo ver is.
@elma, na zo’n lange dag toch nog puf om een reactie te plaatsen! Klasse!
Fijn dat alles goed is verlopen en dat het weer mee wilde werken. Nu uitrusten en morgen een dagje vrij nemen!
@Hilda, bandjes bieden zoveel mogelijkheden!
We houden niet alleen van draadjes en nog eens draadjes , en de lapjes van katoen of zachte wol kunnen we ook maar moeilijk aan voorbij lopen .
Ter versiering van zoveel textiel gebruiken we graag prachtige bandjes en randjes . Een lintje om te strikken , een randje met een leuk motief en in sommig linnengoed in mijn linnenkast zie ik af en toe nog een letterlintje , mijn wasnummer 115 op m,n werk waar ik de eerste jaren intern woonde .
115 ging zoveel jaren met mij mee , dat vergeet ik niet meer .
Daarna kwamen de naamlintjes , die kom ik ook nog vaak tegen .
De vreselijke lintjes door de wasserij erin geplakt met een gestempeld nummer , daar werd ik soms wel nijdig om . Gisteren kwam ik nog zo,n onheil stukje tegen en had moeite het eruit te trekken . Te bedenken dat zakdoeken soms op vier hoeken zo,n vervelend plakding kregen . De mooi geweven namen en of cijfers /letters zijn eigenlijk kleine juweeltjes . Nog meer lint versiering voor de feestdagen en andere gelegenheden , je kunt ze maar moeilijk laten liggen als je het in een winkel tegen komt . Voor vandaag mogen we ons verdiepen in het weefproces van al dat moois .
Wat bijzonder als je dit van nabij mag bewonderen . Ik zie geloof ik de spoelschuitjes . Onlangs was ik op internet weer aan het dwalen en dan blijf je vaak maar dwalen , zodat je bijna de weg terug niet meer kunt vinden .
Ik was bij de Westfalen stoffen en vandaar kwam ik bij band en lint terecht , ik kon er niet geoeg van krijgen . Wat een prachtige kleuren en motieven .
In den Haag kwam ik graag bij een leuke handwerkwinkel , destijds volop met allerlei garens voor brei en haakwerk . Een hele grote collectie knopen en wat een kantjes en bandjes , ik kwam vaak met een aardige verzamelng thuis . Ook heel dure en een enkele keer kocht ik dan maar een klein stukje , dan was ik als een kind weer zo blij , alsof ik met een toverbal zou thuis komen .
En nog is alles niet gebruikt , eerst iets leuks verzinnen en dan in het vrijetijdskastje op het juiste schapje kijken . . .
Je kunt iets bedenken of verzinnen of als je het groots wil aanpakken ontwerpen , maar die voorfase is zooo leuk . . .
oh Gerrie heb jij dat ook?? moet je eens aan al die arme mensen in de tehuizen denken die kunnen vaak geen kant meer op en zitten met keiharde stickers in hun nek.
Ik heb er zelf soms ook last van en torn of knip zo’n etiket er dan maar uit.
Ze gebruiken nu inde tehuizen een systeem van in strijken en dan word het keihard en je kunt het er met geen mogelijkheid uit krijgen zonder beschadiging. Ik weet nog dat ik voor mn moeder talloze lintjes met rode lettertjes in haar kleding en spullen moest naaien..maar dat was gelukkig zacht materiaal. Nu kom ik in mijn linnenkast nog steeds dingen tegenmet die etiketjes..allemaal herinneringen..Net als de Knopendoos.
Bandjes en kantjes, ik wordt er altijd hebberig van.
@elma, was super gezellig om samen een dagje “Sjoemelmert” te doen. De dame van 84 vond het helemaal het einde, dat je haar zo geweldig hebt geholpen.
Nu over het onderwerp waar het vandaag over gaat. Wat moet dat een prachtig museum zijn.
En dan zo plannen dat de fabriekswinkel open is. Wij krijgen nooit genoeg van bandjes en kantjes.
56
Dat nummer had Math in Rolduc. Ik heb één zakdoek bewaard met dat nummer. Ikzelf heb nooit een nummer gehad, mijn was bleef binnen het gezin. Nu moet mijn dochter weer naamstickers naaien of plakken in alles wat de kinderen aanhebben in of meenemen naar kinderdagverblijf en/of buitenschoolse opvang. De commercie speelt daar goed op in. De jongens hebben rugzakken met hun naam er groot op geborduurd.
Wuppertal lijkt me van hieruit goed te bereiken. Toch eens met google gaan zoeken!
Eén keer heb ik een stuk gekocht en dat heeft jaren in de kast gelegen, uiteindelijk heb ik het ongebruikt weggedaan. Zie in je vorige bericht over de bandweverij wel heel veel moois.
Wat een walhalla! Daar zou ik wel willen rondneuzen en shoppen met een dikke beurs 😉
De naametiketjes… wie kent ze niet?Vroeger moest je vooral in je gymkleding etiketjes naaien. Bij mij stond op het geweven bandje alleen mijn initialen BS. In mijn naaidoos zal vast nog een overgebleven stukje band liggen.
alle bandjes en lintjes zijn hier verdwenen naar een project voor een kindrhuis, op zakjes en tasje met schoolspullen Fijn weekend Basje
Daaar zou ik ook wel eens willen rondneuzen.Prachtig dat in zo’n oud fabriek steed weer nieuw leven word geblazen.Ik dacht ook ,dat de Duitse dames meer met kantjs hebben,dan onze Nederlandse dames.Ik kijk wel eens in de Duitse etalages.
Elma,mooi dat je een fijne dag hebt gehad,al was het een hele reis.Dat je de bestelde boeken mee terug hebt genomen.Al zaten ze in een trolly,dan nog is het een heel gedoe.Petje af.
Wouwww, wat zou ik daar graag eens rond lopen. Al die mooie bandjes…heerlijk lijk me dat. Wie weet hoe ik er nog eens verzeilt raak. Zo’n bandjes maak toestel trof ik ook aan in een textiel museum in Denemarken. Komt nog op mijn blog.
wat klinkt dat aanlokkelijk. jammer dat ik nooit ’toevallig’ in wuppertal ben …