De London Fashion Week is in volle gang, alhoewel we de Amsterdam International Fashion Week nog maar goed en wel achter de rug hebben.
De London Fashion Week vindt plaats van 17 tot en met 23 februari 2011. Designers presenteren hun nieuwe herfst- en wintercollectie 2011-2012. Voor één van de catwalk shows mag Miriam Tegels een bijdrage leveren in de vorm van drie handgebreide kledingstukken. Miriam vertelt: ‘Het verhaal begint op zaterdag 5 februari wanneer ik gebeld word door de Schotse knitweardesigner Di Gilpin met een dringende hulpvraag: “Kan ik nog vóór 22 februari drie items breien voor de catwalk show van Meadham Kirchhoff?” Ik zeg haar toe mijn uiterste best te doen en haal nog diezelfde zaterdag, via vriendin Elizabeth Gutchow die een wolwebwinkel heeft in Duitsland, 1 kg fijne shetlandwol in huis. De patronen komen binnen via e-mail en de marathon breisessie kan beginnen! In de daarop volgende week brei ik twee maillots en begin dan aan wat het topstuk moet worden van de collectie: The Trellis Jumper. Vanaf 5 februari brei ik gemiddeld zo’n tien uur per dag om maar zover mogelijk te komen voor de deadline. Ik mag nog niet verklappen hoe het er allemaal uit gaat zien maar kan wel een klein tipje van de sluier oplichten: de show draait dus om handgebreide items uitgevoerd in pure shetlandwol. Hoofdthema: Textuur. De kleuren van de door mij gebreide items: wit en zwart. Wat breisters zullen herkennen is inspiratie vanuit de fisherman’s sweaters, verder zie je “bobbles”, ajourwerk en raster als applicatie.
Aanstaande maandag 21 februari trein ik per Eurostar naar Londen om zelf alles af te leveren. Achter de schermen help ik Di Gispin om alle projecten af te werken waar dat nog nodig is. De show is op dinsdag om 13.45 uur. Na afloop neem ik de avondtrein terug naar huis.’
Een geweldig mooie opdracht, alleen jammer dat er zoveel haast bij was. Maar ja, zo zal het wel vaak werken in de modewereld. Hollen en stilstaan. Je maakt ons wel heel nieuwsgierig naar het eindresultaat. We kijken uit naar de foto’s.
Een plekje veroveren in de modewereld valt niet mee. Het is ‘vechten’ om aandacht. Zo las ik vandaag in Volkskrant magazine een artikel met de titel: ‘Ik ben een naaister.’
Koos van den Akker is een Nederlandse mode-ontwerper die vijftig jaar in het vak zit, waarvan 43 jaar in New York. Met een winkel aan Madison Avenue en de bijbehorende erkenning, maar zonder het zakelijke succes. ‘Het gaat tegenwoordig alleen om geld en media-aandacht’, volgens Van den Akker.
Koos van den Akker is 71 jaar. Hij studeerde bij Dior in Parijs, runde een eigen boetiek in Den Haag en vertrok op 29-jarige leeftijd naar New York. Hij is de man die de term ‘Cosbytrui’ tot een begrip heeft gemaakt. Een wederzijdse vriendin had de jarige Cosby een KOOS-trui cadeau gedaan. Cosby is altijd een goed contact gebleven. ‘Recent heeft zijn vrouw gevraagd of ik kerstpyjama’s voor het gezin wilde maken.’ Ook Elton John, Elizabeth Taylor en Cher droegen KOOS, maar je kunt net zo goed Isabella Rossellini, Lou Reed en Meryl Streep noemen, of het Metropolitan Museum of Art. Heeft ook KOOS hangen. Van den Akker heeft geen pr-machine tot zijn beschikking, geen promotiemeneer of -mevrouw die het merk kan opstoten. Hij heeft zijn hoofd en handen. ‘Ik maak kleren, niet voor een seizoen, maar voor altijd. Ik ben een naaister. Dat zijn de basics. Maar dat is niet genoeg tegenwoordig. Je moet elk jaar van stijl veranderen en zeggen waar je dit seizoen door bent geïnspireerd. Welk boek, welke film. Voor de media moet je buitenkant hebben, verhalen. En die heb ik niet.’
Foto: Marije Kuiper
Mooi verhaal en veel spanning om tijdig een opdracht klaar te krijgen .
En dan nog even een retourtje Londen om mee te helpen , alsof het niks is .
Je zou zeggen tijd en afstand speelt geen rol alleen om iets snel te maken en af te leveren .
Nog meer heel internationaal naaiwerk , daar komt ook vaak haast om de hoek kijken .
Fijn als er goede naaimachines ter beshikking staan maar er is ook handwerk te verrichten . Zie je het voor je de draad in de naald krijgen en geduldig blijven ?
Het was weer leuk steken nieuws van rikketikketik met de breinaalden tot niet zenuwachtig worden naaiwerk .
Boeiend, beide onderwerpen!
Ik neem aan dat we de foto’s van het breiwerk van Mirjam via je blog kunnen bekijken als ze ze vrij mag geven?
gelukkig dat Mirjam snelbreister is, anders haal je zo’n deadline niet.
vreemd dat er zich geen PR-man bij Koos gemeld heeft. er zijn toch altijd lieden die graag een graantje meepikken van succes …
mooi opdrachten voor de breisters en die meneer achter de naaimachine super verhaal en zo eerlijk.
Gerrie, moderne breinaalden doen al alng niet meer van rikketik hoor!
Wat een leuk project voor Miriam, al zal ze blij zijn als het is afgelopen. 10 uur breien per dag…en ik heb haar zien breien. Wat een productie!
De kernzin uit het atikel over Koos van den Akker is voor mij ‘Ik maak kleren, niet voor een seizoen, maar voor altijd.’
Je blog is zo leuk om te lezen.
Groetjes Miriam
mooie blog Berthi
Heel goede uitspraak van Koos van den Akker, je hebt mensen die kicken op media aandacht! Hij niet!
Wat een mooie blog: de tegenstelling tussen de mode wereld die “snel” moet, ieder seizoen weer iets anders en het verhaal van Koos van den Akker dat zo waarachtig is. Inderdaad wat Mieke s zegt de kernzin: “ik maak kleren niet voor het seizoen, maar voor altijd”. Bij dat laatste voel ik me meer thuis.
Wat een mooie opsteker voor Miriam! Een internationale carriëre lonkt.
Ik hoop wel voor haar dat haar inspanningen naar behoren zijn omgezet naar klinkende munt.
Ik voel me met mijn tassen erg verwant aan Koos. PR zit niet in mijn bloed.
Helaas ben ik nog geen Cosby tegengekomen.
Wat een bijzondere log over twee bijzondere mensen, die hun passie op zo eigen wijze leven… dank!
Vaak krijg je op het laatst de mooiste ideeën en gelukkig heeft Miriam hier aan mee willen breien. Ik wens je morgen een goede reis en wij zijn benieuwd naar je creaties.
Wat een gezellige blog en veel leuke ideeen! Ik hou de ontwikkelingen zeker in de gaten!