Sharbat Gula, wie kent haar niet! Zij is het meest bekende gezicht in de geschiedenis van National Geographic. Steve McCurry maakte in 1984 de foto van de toen 17-jarige Sharbat Gula (haar naam was toen nog niet bekend) in Nasir Bagh, het vluchtelingenkamp in Pakistan. Kort hierna trouwde Sharbat Gula. Nadat de foto’s van haar waren gepubliceerd in National Geographic werd Sharbat Gula het symbool van het meedogenloze leven van een generatie Afghaanse vrouwen en al hun kinderen. National Geographic Society heeft daardoor een speciaal fonds in het leven geroepen om de kansen tot opleiding voor jonge Afghaanse vrouwen en meisjes te vergroten.
In 2002 ging Steve McCurry, samen met een team van National Geographic terug naar Nasir Bagh, het vluchtelingenkamp waar in 1984 de foto was genomen. Na lang zoeken hadden zij de Afghaanse vluchtelinge gevonden, genaamd Sharbat Gula. Ze is getrouwd en woont samen met haar drie dochters (één dochter is op jonge leeftijd overleden) en haar man in een afgelegen gebied in Afghanistan. Sharbat is heel trouw aan haar verplichte tradities van haar geloof en cultuur. Steve McCurry maakte opnieuw foto’s van Sharbat Gula.
Kijk eens naar het rasterwerk van haar burka. Het lijkt wel of hier de mu?abak-steek is gebruikt.
Die ogen!!!
17 in ’84…dus ze was 35 op de tweede foto.
Het leven heeft haar toch getekend.
Mijn eerste reactie was eveneens , oh die ogen .
Wat komen we veel leed tegen , nu weer elke dag en zelfs zo heel dicht bij ons . Terwijl iedereen zich druk maakt voor het komende Kerstfeest zullen er velen zijn die geen echt familie geluk mogen beleven dit jaar .
In een reportage van Ejazeera zag ik kinderen leven langs de afgrond , snuiven aan lijm , een zakje met onderin de prut en zo steken ze hun neus er in . Soms met de zorg voor een broertje of zusje eigenlijk een baby die nog niet kan lopen .
Langs een drukke weg waar het verkeer langs denderd bij een viaduct , proberen deze kinderen de dag door te komen met bedelen .
Af en toe een vluchtig blik naar het kleintje , het was zo droevig .
Het rasterwerk van de burka wordt uitvoerig beschreven in een van de nummers van Handwerken zonder grenzen .
Wat een uitdrukking in dat gezicht, De zorgen zie je er op zitten, maar de blijk is sterk.
Afghanistan zo verschillende culturen in 1 land. De ene kant de mensen die in de woeste en bergachtige omgeving leven. De vrouwen die in burka’s lopen En een andere gedeelte van Afghanistan die bijna niemand kent. De grote winkelcentra met al hun luxe mode zaken. Met goud kleurige gondels aan de buitenkant die als liften functioneren. De mensen die daar rond lopen in westerse kleding. In de jaren 60 gingen meisjes normaal naar school. Net als in Nederland had je natuurlijk ook wel onderscheid in burgers en arbeiders. En het geloof speelde toen ook wel een grote rol. De moderne denkende Afghaanse mannen helpen ook mee in de huishouding, geven andere vrouwen een hand en heb je een warme band met hen krijg je ook drie kussen op je wang. Onze afghaanse kennissen zijn net zo oud als wij. Wanneer je de foto’s bekijkt van hun jeugd zijn dat bijna de zelfde foto’s die in mijn familie album zit. Wat heeft de Taliban veel schade aangericht. Helaas zal het nog jaren duren voordat Afganistan zich weer op kan richten.Terug komend op de de foto’s van Sharlat, ze zijn schitterend gemaakt.
Het zijn foto’s waar je steeds weer naar moet kijken.
Zou dit borduurwerk ook door haar zelf gemaakt zijn?
Volgend jaar staat de Ottoman techniek hier op het programma in al haar facetten. Behalve in HZG heeft Joyce I Ross er een erg duidelijk boekje over geschreven, uitgegeven door SEARCH PRESS needlecrafts.
Die ogen…………
35 Jaar! Mijn dochter is 38 en heeft ook drie kinderen maar ze is een jong meisje vergeleken met Sharbat Gula. Indringend.
Een foto zegt meer dan duizend woorden.
Anneke SK
Ik had de foto’s al gezien. Ze maakten heel veel indruk op me. Inderdaad: een heel leven getekend op een 35-jarig gezicht!
Wat me vooral trof was de afweer op haar gezicht. Die was nog niet te zien toen ze een jong meisje was.
Groeten,
Janny
Geen afweer op dat eerste gezicht maar wel wantrouwen….
Ja inderdaad die ogen, die herken je uit duizenden.
Mijn man roept net van boven dat straks bij Pauw en Witteman dat Afghaanse meisje, dat Nederland uitgezet dreigt te worden, komt.
Hoe kan zo’n meisje, dat al tien jaar in Nederland is, van klas 2 of 3 gymnasium terug naar de burka van Sharbat Gula?
Ik ga gauw kijken.
Anneke
@Gerrie, ik maak me niet zo druk om het kerstfeest. Ik heb een ontzettende hekel aan de bestellijsten die je bijna verplicht bent om in te vullen en daar wil ik absoluut niet aan meedoen. Het is niet de bedoeling om met Kerstmis overdadig veel te eten.
Ik ga binnenkort het rasterwerk opzoeken in HZG.
@Hilda, goed om je uitvoerige reactie te lezen.
@Anneke SK, een foto vertelt een heel verhaal. Sharbat Gula heeft op zo’n jonge leeftijd al heel veel meegemaakt, té veel!
Overigens heb ik slechts het staartje van het interview meegekregen over het Afghaanse meisje. Morgen via uitzending gemist kijken.
die blik, als jong meisje zit er iets van verwachting in als ouder meisje zie je dat dat verdwenen is en plaats gemaakt heeft voor berusting
Ohh, die ogen, dat is ook mijn eerste reactie. Maar ik zie ook een hardheid, die er door het leven wat ze leidt/lijdt ingekomen is… Prachtige foto’s, en het zet je aan het denken over hoe goed wij het hebben als Nederlandse vrouwen…
Ja die ogen…maar op die laatste foto zie ik een soort vastberadenheid..het lijkt net of ze er tegen kan…het lijkt me een vrouw waar veel van geleerd kan worden!
groetjes
Mijn man komt uit Pakistan en ja ook mijn oudste zoon heeft groene ogen. Mijn schoonfamilie woont in Karachi en als ik daar ben zie je veel kinderen van 5 tot 15 die elastiek, kammen of andere kleine dingen verkopen. Zij zijn helemaal komen lopen uit Afganistan. Als je ze wat extra geld wil geven, willen ze dat niet, zij verkopen handel en willen niet als bedelaar gezien worden. Mijn jongens zijn 15 en 16 jaar en zien dit al jaren. Het maakt je wel wakker. Mijn ouste doet AB (jaar 12) op de Wellingtoninternationalschool en is bezig met een project om de mensen in het grensgebied te helpen. Ook mijn schoonfamilie en vrienden zenden elke week zelf vrachtwagens met goederen , dan weet je tenminste dat het echt aankomt.
ik maak nu in2019 een werkstuk over haar geloof me mijn bijles meester zegt dat hij nog nooit zulke mooie krachtige woorden had gezien en vroeg hoe ik er bij kwam ik zei: zei inspireert mij ik ben afghaans oke maar wat zij is is veel en veel anders zei kan je met haar blik ontroeren je kan in haar ogen de angst bedroefdheid schok alles zien
@kosar, geweldig dat je een werkstuk hebt gemaakt over Sharbat Gula en dat je zo’n mooie beoordeling hebt gekregen!