We zagen al diverse wasplaatsen voorbij komen, zoals Hongarije, Guatemala, Jemen en China, maar Nederland ontbrak nog. Lies Huizer stuurde me een kaartje met daarop een Zeeuwse dame die laat zien hoe de was werd gedaan met een stamper in een teiltje. Dat is verleden tijd. Wij zijn tegenwoordig voorzien van een handige wasmachine die voor ons het zware werk doet.
Waarschijnlijk zal ik één van de laatsten zijn die nog een halfautomaat wasmachine in huis heeft staan. De centrifuge doet het inmiddels al niet meer, waardoor er naast de wasmachine een losse centrifuge staat. Zowel de wasmachine als centrifuge zijn al enige jaartjes oud. Met een beetje mazzel houden beiden het nog even vol.
Ha Berthi…zo’n wasmachine had ik vroeger ook.
Best handig want dan deed ik b.v een wasje (fijn goed) haalde dat er uit en deed dan b.v. de SOKKEN in dat zelfde sopje.
Moest je later wel weer de boel erin doen om te spoelen…maar ja “”ons Zeeuwen bin zunig “” en het is toch zonde van zo’n lekker sopje. groetjes LIES
Dat jij die nog hebt! Je zal zeker een van de laatsten zijn die er nog een hebben. Wees er maar zuinig op. Gelukkig is de manier waarop de zeeuwse dame de was doet inmiddels voorbij. Wat een werk was het toch vroeger om de was te doen! Dat kostte je een hele dag. en als het regende, dan had je de was pas dagen later droog!
Prachtig die zeeuwse dame!!
groetjes Antje
Vandaag weer wasdag , in het mooie Zeeland .
Meteen voel ik mij rijk nu er prachtige herinneringen boven komen over Zeeland .
De manier van wassen met een stamper , dat is bij ons thuis nooit gebeurd . Wel zie ik een tante nog bezig alsof het gisteren was .
Nu moet ik even in mijn herinneringenboek bladeren en dat is inmiddels al een aardige pil geworden , in welke tijd kwam dit stampwerk toch op de markt .
Ik denk zo rond de jaren 50 .
Het was weer iets nieuws , dat werd graag uitgeprobeerd . Hoelang heeft mijn moeder toch boven de wasteil gestaan . . .
Heel wat jaren , wat een dagen , wat een werk .
Mijn eigen eerste huwelijkse wasdagen waren al wat met meer comfort .
We woonden op stand in het Haagsche Statenkwartier . Veel woonruimte hadden we niet in het enorme grote huis , waar wij ons leefplekje vonden voor onze eerste prille jaren . Op de tweede etage was een kleine gemeubileerde zitkamer en een piepkleine slaapplek , wel bijzonder in een torenkamertje . Een mooi huwelijkscadeau was een cenrtifuge op wielen .
Die kreeg een opbergplaats in de zitkamer achter een van de grote crapaud,s .
Wasdag of enkele wasuurtjes gebeurden in een piepklein keukentje dat we deelden met twee vriendinnen die hun woonplek hadden achter ons op dezelfde etage .
Een niet te grote wasketel op een gasje om de was te verhitten en een tijd moest hebben om het tot een goed wasresultaat te brengen . Het spoelritueel gebeurde in z,n geheel met de centrifuge , het wonder heette spoelcentrifuge . Ik zie die wasfilm weer allemaal gebeuren .
Het terugrijden van het spoelwonder naar z,n eigen plek , waar het onzichtbaar stond . Natuurlijk waren we toch wel trots op ons wonder op wieltjes , dus soms werd er wel een demonstratie gegeven in de huiskamer , centrifuge bewonderen !
Inmiddels zal de Zeeuwse wel haar was aardig opgang hebben gekregen met haar stamper .
Het was voor mij weer even een terugblik naar een tijd van lang geleden .
Hoi Berthi, ze zijn er nog wel hoor, ik kom ze weleens tegen bij jonge kraamgezinnen.
super was dagen. Gerrie Ik kan me zo inleven hoe je woonde in de Stad. ook ik ben zo begonen.Toch een supertijd geweest, basje
Pfff, ik ben blij dat ik onze was niet met zo’n stamper hoef te doen.
Vandaag naar Gouda. Wasmachines – al of niet op wieletjes – zullen we daar niet tegenkomen. Textielpost? Wie weet!
Gerrie, jouw verhaal kon dat van mijn ouders zijn, die woonden in, in de buurt van Scheveningen. Prachtig om te lezen.
Wat een leuke foto, geweldig om te zien! Alsof ik mijn tante Zoetje vroeger bezig zie… Kun je je voorstellen, dat tijdens de overstroming van Walcheren (in de oorlog) iedereen met kinderen, baby’s en kinderwagens moest vluchten voor het water? Mijn oma en opa vluchtten met twee kleintjes in een kinderwagen (oma was ook nog zwanger) naar een Buitenplaats in het bos, die hoog genoeg lag. Daar kon oma de luiers van haar kleintjes spoelen in de grote vijver van het landgoed en te drogen hangen in de schuur… wachtend en hopend, tot ze weer terug konden naar hun ondergelopen huizen. Je kunt het je haast niet voorstellen! groetjes van Lupineke
het doet me terugdenken aan de maandag-wasdag logjes van een paar jaar geleden 😉
hier heette dat een bovenlader. Ik heb er ooit ook een gehad maar kan je beslist een voorlader aanbevelen 😉
je zal zo de was moeten doen van een huishouden van 12 mensen terwijl het vriest dat het kraakt …
en dat is niet eens zo lang geleden.
Maandag, wasdag. Mijn moeder druk aan het stampen. De stamper staat al jaren bij mij nu in de tuin. Daarna het was op de wasbord met een harde borstel. Asl kind moest ik ook helpen. Wat was het water altijd koud. Nu nog kunnen ze me chagerijnig maken als ik met mijn handen in koud water moet. Toen we in het dorp kwamen wonen hadden we een lafet. Daar kwam een dompelaar in om het water te verhitten. Levens gevaarlijk. De stopcontacten waren half gesmolten. Voor ons, de kinderen, was het lafet een half bad heerlijk, heel wat anders dan de tobbe. Waar het water al afgekoeld in was als ik aan de beurt was.
Hoi Berthi,
Mijn moeder wast sinds 1968 met haar halfautomaat, een AEG Turnamat S. Voor een apparaat dat zo lang meegaat mag ik toch wel reclame maken. Hij wast nog steeds prima maar omdat ook bij mijn moeder de jaren gaan tellen (ze is 75) en de centrifuge het ook heeft begeven, denkt ze er over om een volautomaat aan te schaffen. Ik geef haar geen ongelijk.
Groeten,
Geja
Wat een herinneringen komen er weer boven met dit logje. Het wasproces, hoe dan ook uitgevoerd, vergeten we niet snel. Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik altijd gebruik heb kunnen maken van een halfautomaat. Van Supergoof hoor ik dat ze nog te vinden zijn bij jonge gezinnen. Dat is toch wel het laatste wat ik had verwacht. De meeste jonge mensen willen graag comfort en kiezen voor een voorlader/volautomaat. Tja, daar ben ik misschien binnenkort ook aan toe, maar als ik dan de reactie van Geja lees dat een AEG Turnamat S, die ik dus ook heb, ‘bijna’ onversluitbaar is, dan gaat mijn wasmachientje nog wel eventjes mee. Misschien dan voor het gemak maar eerder overstappen op een voorlader!:-)
Praten over wasmachines heeft toch werkelijk met textiel te maken. Na mijn scheiding begin 90 heb ik van mij kleine budget weer een 2e hands turnamat S gekocht.
De andere bleef bij de verdeling achter.Dit jaar heb ik na 40 jaar werken met een bovenlader met losse centrifuge een volautomaat aangeschaft…De oude machine deed het nog steeds ( soms moest ik de knoppen een paar keer extra indrukken om te werken, maar de buitenkant en de pootjes waren totaal verroest in de “natte “badkamer en het geheel stortte echt in! Ik blijf mijn oude machine missen.Heb er nu gelukkig nog wel een stokoude losse centrifuge bij van de kringloop. Heerlijk voor mijn tere handwasjes zoals wollen kleding.
Fiona, ook uit jouw verhaal blijkt weer hoe sterk een Turnamat S is. Af en toe denk ik aan een voorlader omdat de Turnamat S soms een beetje hapert, maar snel schuif ik het weer voor me uit. Ik wacht het voorlopig rustig af…
Een losse centrifuge is en blijft handig want handwasjes blijf je houden.
Grappig ik heb vanmiddag met de zolder op ruimen de oude stamper van mijn moeder gevonden iemand enig idee wat de waarde is van zoiets hij is nog puntjegaaf.