Wasplaats in Jemen



We trekken met Anneke Schoonenberg Kegel verder de wereld over en komen aan in Jemen. Anneke: ‘We hadden een wandeling langs de rivier gemaakt. Toen stuitten we op dat groepje vrouwen aan de was. Alle vrouwen zijn gesluierd en in het zwart. Meestal dragen ze een gezichtssluier, soms zijn zelfs de handen met handschoenen bedekt. Onder die zwarte eenvormige outfits gaat een scala aan kleding schuil variërend van moderne spijkerbroeken tot vodden en van uitbundige feestkleding met geborduurde kant en lovertjes en zeer pikante lingerie tot wat wij in de groep oneerbiedig de soepjurk noemden. Het was een van onze meest geweldige reizen, terug in de tijd. Het Midden Oosten nog redelijk onaangetast zoals het ooit geweest moet zijn. De natuur is er overweldigend. Voor de inwoners zelf is het leven er heel zwaar. Gigantische armoede en achterstand. Vooral voor vrouwen is het leven heel hard. Op het platteland is het keihard werken, de vrouwen die in de stad wonen zijn aan strenge regels gebonden. Als vrouwen niet een restaurant in mogen gaan, bijvoorbeeld: Soms zijn er, vaak naast de “toiletten”, zogenaamde familiekamers ingericht waar de vrouwen aan een kale formica tafel of zittend op de betegelde vloer ook wat mogen nuttigen. Een keer heb ik Taïz een jonge moderne vrouw, natuurlijk wel van top tot teen gesluierd, gezien. Zij moest braaf wachten tot haar man klaar was met eten en drinken. Zelf kreeg zij niets. Kon ook niet, want om iets te kunnen eten moet je je gezichtssluier optillen en dat kan natuurlijk niet in het openbaar.
Ik heb zo’n zwarte jas met sluier meegenomen maar ook een schitterend geborduurd, oud fluwelen gewaad. Dat hangt hier aan de muur. Als westerse vrouw wordt er niet van je verwacht dat je gesluierd en in het zwart gekleed gaat. Wel schouders, armen en benen bedekken. Ik heb me er geen moment bedreigd gevoeld. In tegendeel, in Sanäa de hoofdstad, kun je ’s avonds rustig alleen over straat gaan. Niemand die je wat doet. Mensen zijn vreselijk vriendelijk en gastvrij. Ook in dorpen ben ik bij vrouwen thuis geweest. Robert mocht dan niet mee. Jammer voor hem, maar het was wel geweldig om het leven van die vrouwen van zo dichtbij te zien. Over Jemen kan ik heel lang vertellen. Ook daar waren we in 2007. Dat was een vruchtbaar reisjaar.’



Anneke: ‘In Jemen gaan nog lang niet alle meisjes naar school. We hebben wel een schooltje bezocht. Rob en ik maakten samen een lange wandeling en kwamen in een klein dorp. We hoorden kinderen in een school. Stel je bij het woord school niets voor. Een betonnen gebouwtje, vrijwel geen leermiddelen en een stokoud bord. Wij naar binnen en we werden ontvangen of we vertegenwoordigers van Koningin Beatrix waren. Er zaten meisjes op die school, op de achterste bank weliswaar en compleet gehuld in het zwart. Je zag alleen hun ogen. Maar ze zaten er dan toch maar en kregen wiskundeles, gegeven door een man! Overigens zijn wij Nederlanders erg gezien in Jemen. We steunen daar veel ontwikkelingsprojecten. Wij zijn ons dat niet bewust maar de Jemenieten wisten dat wel en keer op keer werden we daar door willekeurige voorbijgangers voor bedankt. Dat voelt best raar. Bedankt voor iets waar je geen weet van hebt.’

19 gedachten over “Wasplaats in Jemen

  1. Heel bijzonder om deze foto’s te zien en het verhaal van je geeft ons een bijzonder kijkje in het leven van de vrouwen van Jemen.
    Een vrouw op de bovenste foto draagt een muts/hoed met sjaal waar een gedeelte van plat is. Is het de bedoeling dat zij hierop haar wasteil met wasgoed zet?

  2. Hallo..
    Zo weer even bij aan het lezen. Ik zie dat ik veel moois gemist heb…..
    Prachtig weer de foto’s van vandaag en gisteren….
    Groetjes Liesbeth

  3. Bijzondere foto’s. Ook hier zie je weer dat de vrouwen bij elkaar komen, ongetwijfeld ook voor de laatste nieuwtjes.
    Maar ik heb ook het boek van Zana Muhsen gelezen:
    http://en.wikipedia.org/wiki/Zana_Muhsen
    Dat geeft ook een beeld van alle dag, een schrijnend beeld dat wel.

  4. Overal vrouwen die met het zelfde bezig zijn .
    Maar wel met heel veel verschillen , ik zie eigenlijk maar weinig water en al die keien . Weer een indrukwekkend verhaal .
    Het geeft ons weer te denken hoe wij hier leven met allerlei goed bedachte gemakken .

  5. wat een mooie blog Berthi,indrukwekkend, het maakt me heel nieuwsgierig naar dat deel van de wereld.

  6. Hallo Ine,
    Ja dat boek van Zana Muhsen is tijdens de reis heel vaak ter sprake gekomen. Je ziet als reiziger natuurlijk altijd alleen maar de buitenkant van de samenleving. Wat er echt achter de voordeuren gebeurt zie je nooit, ook niet in Nederland. Ook hier lezen we van huiselijk geweld in al haar vormen. En vaak blijkt dat ook door niemand herkend te zijn, helaas.
    Anneke SK

  7. Wat leven wij toch in een voorberecht land.
    Onze wasmachine doet het werk met helder schoon water. Als je dan ook nog in de gelukkige omstandigheden bent van een waslijn is het helemaal een feest om de was lekker te laten wapperen. Bij het binnenhalen moet ik altijd ruiken aan de lekkere frisse was.
    Het bed opmaken met net gewassen lakens, wat slaap je die nacht weer lekker.

  8. heerlijk zo mee te reizen met Anneke en Berthi, Ik heb net mijn was gestrken en die was ook buiten gedraagd en inderdaad je ruikt het.Bee ook blij dat ij rechtop kan staanmet het doen van de was, Wat moeten deze vrouwen sterkeruggenhebben met al dat zware werk. Fijne zondag Basje

  9. Een handeling die over de hele wereld gedaan wordt maar zo verschillend. Wat een weelde hebben we toch. Een prachtige verslag Anneke. Ik zou graag ook eens naar die plaatsen gaan misschien in de toekomst.

  10. Jemen,daar was ik nog niet,net zoals veel van de andere blog-lezers zou ik graag dit land bezoeken,maar helaas is het een negatief reisadvies op dit moment.Al jaren heb ik een prachtig boek ,met heel veel foto,s,over Jemen in de boekenkast staan.Dat ga ik nu maar weer eens bekijken.Het is al een oud boek uit 1979 en heet:Yemen-Land am Tor der Tränen van Gottfried Rohner en Heinz Rudolf von Rohr

  11. je blijft je verbazen………….of het nou een reisadvies is of een adres om een antiquarisch boek te bestellen….Berthi weet raad.
    Heerlijk …gisteravond geen tuin hoeven sproeien…het “nood”” weer viel hier reuze mee !!

  12. Wat jammer !! toen we 30 jaar geleden in Dubai (Jebel Ali Woestijn) woonden en ook nog eens een vakantie van daaruit doorbrachten in Sri Lanka, was ik nog niet zo van het textiel en handwerken dus heb er niet zo op gelet.
    Wel viel het ons op dat als je in Dubai alles in het wit en het zwart ziet lopen …dat toen we op Kerstvakantie naar Muskat gingen (dwars door de woestijn naar de andere kant van het land) de bevolking veel kleuriger kleding droeg.
    Heb natuurlijk nogwel een Dishjdashj (wit gewaad) en een hoofddoek met zo’n zwarte band meegenomen. Dat hebben de kinderen vaak gebruikt als ze verkleed op een feestje moesten komen.
    Dubai zag er toen trouwens heel anders uit als nu met zn Palmeilanden enz. wij hebben het nog PUUR gezien met de oude SOUK…als je daar sávonds liep tussen de drommen Indiers en Pakistani dacht je zo Abraham en Mozes tegen te kunnen komen.

  13. Tjonge, negatief reisadvies. Jammer Thera want het is zo’n mooi land.
    En Lies wat kleding aangaat, 30 jaar geleden voerde kleur inderdaad veel meer de boventoon. Er is nog een klein gedeelte in Jemen waar vrouwen ongesluierd en in zeer kleurrijke kleding rondlopen.
    Anneke SK

  14. tIs nu al Oranje wat de klok slaat…toch heb ik nog geprobeerd om er een positieve draai aan te geven.
    Zelf ben ik niet zo’n voetbalfan maar de kleinkinderen natuurlijk wel.
    Maar ja al die rommel die je in de winkel koopt (sorry hoor !!) ik ben eens in de lappen doos gedoken en kwam oranje vilt tegen , kleindochter aan het werk gezet en een leuke bloemcorsage was het resultaat.
    Toen kwam er een bol oranje glanskatoen boven water daar heeft ze van die hele grote zilveren creolen mee omwonden en toen dat leuk lukte heeft ze ook nog een diadeem ermee bekleed.
    Hardstikke leuk toch zo komen ze van lieverlee toch aan het handwerken wie weet wat het nog gaat worden in de toekomst.
    Toen we eens in Leeuwarden waren op de tentoonstelling mocht ze van Tineke Tinbergen ook mee doen met een Hardanger Muisje maken…dat was ook een leuke stimulans. Maar de jeugd heeft weinig geduld het moet allemaal vlug en morgen is er weer een andere rage.

  15. @Lies Huizer,… en toch is dit de basis voor later. Let op, Lies, het komt helemaal goed met je kleinkinderen, en de creatieve middagen met oma vergeten ze nooit meer.

  16. Goed idee Lies, als je (klein)kinderen niet aan het handwerk komen, breng je het handwerk toch gewoon naar hen 😉
    Je weet nooit welke inspiratie ze later nog halen uit dit creatief met oma.
    En een corsage of oranje omwikkelde creolen…dat is veel origineler als al dat oranje spul: wuppies, guppies of beessies.

  17. Wat mogen we toch blij zijn met de vrijheid die wij hier in het Westen genieten. Wat heb ik het met deze gesluierde vrouwen te doen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *