Textielpost – l’Ain

Kom, we trekken verder door Europa en komen met Frederike in Frankrijk aan. Tijdens haar vakantie bracht ze een bezoek aan de Soierie en daarvandaan stuurde Frederike onderstaande ansichtkaart naar mij.



Frederike is weer thuis en zij wil ons graag vertellen over de Soierie.

Frederike: ‘Soieries C.J. Bonnet. Jujurieux, 12, Côte Levet, Bugey-Vallée de l’Ain

Lyon is al eeuwenlang het hart van de zijdeproductie in Frankrijk. Een aantal jaren geleden bezocht ik in die stad het Maison de Canuts – het huis van de zijdewevers – waar ook op twee zijdegetouwen wordt gedemonstreerd. Ik vond de demonstraties op de Jacquardgetouwen hier intrigerend. Ik vernam bij dat bezoek al dat er veel zijdefabriekjes, nu musea, in het gebied rond Lyon zijn. Een van de grootste is die van Claude-Joseph Bonnet. Hij sticht zijn “zijdehuis” in 1810 in Lyon. In 1835 verplaatst hij zijn fabriek-pensionaat naar zijn geboortedorp Jujurieux, zo’n 60 km ten oosten van Lyon. De zijdefabriek zou actief blijven tot in 2001.

Het zijdemuseum zit in een van de, gerestaureerde, gebouwen van het eens zo grote complex: Bonnet bouwt zijn zijde-imperium uit tot een zelfvoorzienend dorp in het dorp Jujurieux. Naast de zijdefabriek, bevinden zich in dit “dorp” onder meer een kerk, een begraafplaats, slager, bakker, kruidenier (waar men verplicht is te kopen), een eigen “dokterspost” en een meisjespensionaat. In het begin werken en wonen er zeker achthonderd meisjes, vaak wezen, vanaf 8 jaar. Later, na een wetswijziging op de kinderarbeid, mogen meisjes vanaf 12 jaar er werken. Nonnen houden toezicht op hen en leren hen allerlei vaardigheden die nodig zijn voor een zelfstandig leven na werken in de fabriek. De meeste meisjes verlaten het complex rond hun 21e jaar. In de hoogtijdagen van de fabriek werken er in totaal 1200 mensen. In de laatste jaren voor de sluiting zijn dit er nog zo’n 25.

De werkplaats met tientallen getouwen staan er nog net zo bij als op de dag dat de fabriek gesloten wordt. Op veel getouwen staat nog de stof waar men op dat moment mee bezig is: prachtige, luxe en peperdure stoffen voor de couturiers van die tijd. Het meest interessant vind ik de rondleiding door deze werkplaats. Het procédé van het zijderupseitje tot het maken van de stof wordt getoond. En dit alles in de originele en authentieke omgeving van de werkplaats. Op een van de getouwen laat men het weven van velourzijde zien. Voorafgaand aan de rondleiding wordt uitgebreid aan de hand van twee pentekeningen uitgelegd wat er was en wat er nu nog staat van het complex en hoe de hiërarchie in de 19e en 20e eeuw er was. Het museum laat een vaste opstelling van de geschiedenis zien. In de tweede grote zaal worden wisselende exposities getoond uit 300.000 objecten die het museum bezit. In 2010 is dit L’empire des étoffes, vooral prachtige zwarte stoffen waarvan de fabriek zeer goede kwaliteit leverde.

Wil je de Soierie bezoeken mét rondleiding, en de Franse taal is je niet zo eigen, dan kun je vooraf bellen met het verzoek om een rondleiding in het Engels.

Thematentoonstelling 2010: De keizer van de stoffen, een overzicht van 200 jaar textielcreatie voor de Haute Couture (zoals ze in een aankondiging in het Engels zelf zeggen).’

Horaires et ouvertures individuels:
Ouvert du 1er juin au 30 septembre les mardis, mercredis, jeudis, vendredis: de 10h à 12h et de 14h à 18h. Les samedis, dimanches et jours fériés: de 14h30 à 18h30. Fermé les lundis.

Tarifs
Visite commentée usine et expositions:

Adultes: 4,50 €
Enfants: 3,50 €, gratuité – 13 ans

Expositions:
Adultes: 2 €, gratuité habitants de la Communauté de communes Bugey – vallée de l’Ain
Enfants: 1 €, gratuité – 13 ans

11 gedachten over “Textielpost – l’Ain

  1. gekoppeld aan de zijdehandel vind je In Vieux-Lyon en Croix-Rousse talrijke ’traboules’, smalle gangetjes, die twee evenwijdig gelegen straten met elkaar verbinden. Die gangen lopen via de binnenplaatsen van woonblokken.Ze zijn ontstaan om de rollen zijde veilig ( zonder nat te worden) van de ene naar de andere plek te vervoeren. Het zijn prachtige oude gangetjes waarin je de geschiedenis kunt aflezen.

  2. @Frederike, dank je wel voor het vertellen van een belangrijk en boeiend stukje geschiedenis over het zijdemuseum in l’Ain. Het is de eerste keer dat ik hoor over het grote complex Soierie (en dat zal ook voor best veel lezers zo zijn). Voor diegenen die naar deze streek gaan is dit een prachtige tip. Een bezoek aan dit museum zul je niet snel vergeten.

  3. @Elly, dank je voor deze mooie toevoeging. Ik zou zo door die gangetjes willen slenteren om met mijn gedachten vervolgens af te dwalen naar het verleden en dan te proberen een voorstelling te maken hoe al die rollen zijde vervoerd zijn.

  4. wat reizen we deze zomer veel en leren er oo nog wat bij.dank alle reislustige textiel-dames. heerlijke verhalen en wat zu ik moeten zonder dat alles en de pc. geniet van de zomer , maar met mate van de hitte,

  5. Typisch toch. Weer zo’n industrie waarvan de productie (en de kennis?) in Europa verloren is gegaan. Dank voor deze log. Ik vind hem erg interessant. De zender Arte heeft (wanneer?) eens een serie over de franse zijdeweverijen uitgezonden. Dat zouden de zenders van de publieke omroepen een tegenover het voetbal mogen zetten!

  6. Mooie rondleiding door de zijdeweverij. Inderdaad jammer dat dir allemaal verloren gaat. Op Arte hebben ze regalmatig mooie reportage oover textiel.
    @ Berhi soms moet de dingen de tijd geven. Ik kreeg een uitnodiging vandaag om een paar dagen in Zeeland te komen. Zo zie je maar soms komen dingen van zelf op zijn plek.

  7. @Hilda, dat vind ik leuk om te horen!!! Binnenkort ga jij Zeeland verkennen. Bij deze wens ik je alvast een super fijne tijd in Zeeland. Je zult toch nog tijd tekort komen want er is zoveel te zien en te beleven, maar dat kan een reden zijn om nog eens terug te gaan. Eerst genieten van de komende dagen.

  8. Inderdaad wat komen we veel te eten door jouw idee Berthi. Textielpost is een schot in de roos.
    Zo heb ik bv. nooit geweten dat er in Frankrijk zo’n grote zijde industrie is geweest.
    Die gedwongen nering dat was ook iets van die tijd. Dat had je hier in de Peel ook wel.
    En daarbij…waarom zou je ver gaan winkelen als je het dichtbij voorhanden hebt?
    Dat doe ik nu nog steeds!
    @Hilda wat een leuk vooruitzicht heb jij. Wacht nog een paar dagen dan kun je er tegelijk Goes “bijnemen” ;-))

  9. Dit lijkt me heel interessant om te zien. We moeten idd heel Europa doorkruisen als we alle Textiepostpunten willen bezoeken.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *