Textielpost – Stockholm



Elsbeth Reits: ‘Na al het mailen van de week heb ik gelijk maar even een ticket geboekt voor een dag Stockholm. Deze kaart komt uit het eerste openluchtmuseum ter wereld, Skansen, gesticht in 1891 in het centrum van Stockholm. Een aanrader en ook leuk als je iets wilt doen. De foto is gemaakt in een 17e eeuwse boerderij. Vandaag (23-7-2010) zat op die locatie een vrouw in kostuum een demonstratie naaldbinden te geven.’

In 1891 werd het Openluchtmuseum Skansen opgericht door de Zweedse leraar Artur Hazelius (1833-1901) op het eiland Djurgården. Artur Hazelius wilde zijn stadsgenoten in Stockholm laten zien hoe Zweden in andere delen van het land woonden. De meeste gebouwen stammen uit de 18e en 19e eeuw. Boerderijen, scholen, werkplaatsen voor ambachtslieden, kerk, school en winkels zijn er te zien. De vrijwilligers lopen in klederdracht rond uit die tijd.

Artur Hazelius kocht circa 150 huizen uit heel Zweden. Ze werden een voor een verscheept naar het museum om daar opnieuw opgebouwd te kunnen worden. Slechts enkele gebouwen zijn niet origineel, deze zijn gekopieerd naar voorbeelden die Hazelius had gevonden.

Er zijn mooie tuinen aangelegd die vrijwel allemaal een thema hebben, zoals een rozentuin, een kruidentuin en een schaduwtuin. Verder is er een dierentuin waar je onder andere de typisch Scandinavische dieren aantreft.

Het Openluchtmuseum Skansen is het hele jaar geopend en tijdens de zomermaanden worden er speciale evenementen georganiseerd zoals concerten, toneel- en dansvoorstellingen en themamarkten. Midzomernacht wordt er zeer uitbundig gevierd.

Handwerkende vrouwen II

Deel I van Handwerkende vrouwen tref je aan in deze log. Vandaag het vervolg. Kleurrijk en hopelijk ook vrolijk gaan deze vrouwen door het leven.

Anneke Schoonenberg Kegel maakte de eerste drie foto’s in San Cristobal de las Casas in de streek Chiapas in Mexico. Anneke: ‘Wij kwamen daar aan na een lange nacht gereisd te hebben met de openbare streekbus. Je staat dan wat wankel en slaapdronken op de benen. Maar de markt van de Tzotzil-indianen is ’s morgens, dus toch direct ernaar toe om deze foto’s te maken. De indianen trekken uit hun dorpen in de omringende bergen naar de markt om er hun waren te verkopen. Het toerisme heeft in San Cristobal, een typisch koloniaal plaatsje, nog geen hoge vlucht genomen zoals aan de kust van Mexico. Het stadje ligt op ruim 2000 meter hoogte, voor Mexicaanse begrippen is het er dus koud vandaar ook die dikke rokken.’

De laatste foto is door Anneke gemaakt in Guatemala.







I Medici – Isabelle de Borchgrave

Wij hebben dit jaar Holland Papier Biënnale en België heeft I Medici, een Renaissance in papier van Isabelle de Borchgrave. In het Jubelparkmuseum zijn tot 29 augustus 2010 29 kostuums te bewonderen die van papier zijn gemaakt.

Al 15 jaar reizen de papieren creaties van Isabelle de Borchgrave de wereld rond, maar tot nu toe waren ze niet te zien in haar geboorteland. Ze woont en werkt in Brussel, waar nu voor het eerst een tentoonstelling van haar papieren ontwerpen te zien is.

Isabelle de Borchgrave heeft haar inspiratie voor de tentoonstelling I Medici, een Renaissance in papier gehaald op een van haar vele reizen in Toscane. Ze brengt de geschiedenis tot leven aan de hand van een aantal kostuums die zij van papier heeft gemaakt. Zo maak je kennis met één van de beroemde Italiaanse families uit de geschiedenis: de Medici. De kostuums en decors tonen de pracht en praal uit die periode en brengen de schilderijen van grote meesters zoals Botticelli, Bronzino en Gozzoli weer tot leven. Isabelle de Borchgrave heeft deze werken nauwkeurig bestudeerd om het geheim te ontdekken van de stijlvolle elegantie van de Florentijnse renaissance.

Isabelle de Borchgrave gebruikt altijd hetzelfde witte papier. Als zij dat witte papier onder handen neemt, krijgt het een zijdeachtig effect of verandert het als het ware in damast of kant met een oneindige variatie aan kleuren en motieven.

Textielpost – Utrecht



We zetten de breisfeer voort met de ansichtkaart die Elma, Hilda en Jeanny mij stuurden vanuit Utrecht. Cornelis Jetses (1873-1955) maakte deze illustratie voor de uitgave Nog bij moeder (1904-1905), waarin Ot en Sien de hoofdrol speelden.

Breien speelde een rol in Utrecht. Elma vertelt ons daar meer over: ‘Jeanny uit het zuiden, Hilda uit het midden en Elma uit het noorden van Nederland hadden besloten om samen een dagje te gaan winkelen in Utrecht. Om half elf vond de warme ontmoeting plaats onder het vertrekbord in de hal van het station Utrecht. Vol goede moed op pad, we hadden er zin in. Heerlijk snuffelen bij de Slegte, besloten om de boeken maar op de terugreis te kopen.



De rugzak van Elma was versleten van alle reizen en er werd een nieuwe aangeschaft. Gelijk maar in de winkel over gepakt en de oude tas in de winkel achtergelaten (inruil was niet mogelijk, weggooien wel). Hilda wilde hem gewoon tussen de nieuwe tassen zetten, kon nog best. De winkel van Laura Ashley is altijd een bezoek waard. Prachtige motieven en kleuren, prachtig behang met bijpassende stof. Voor Jeanny en Hilda was er nog een mooi lapje te koop.



Op een bankje op een brug over de grachten werd een pauze gehouden om wat te drinken en te rusten. Elma vertelde van haar mislukte poging om in de bus te breien (om Hilda op te halen met de bus van Groningen naar Lelystad), en dat ze zo graag het resultaat wilde zien van een dubbelbreisel voor een haarband, die je dan aan twee kanten kan dragen, blauw met groen of groen met blauw. Een demonstratie dubbelbreien op dat bankje op de brug met op de achtergrond de mooie grachten.



We bezochten de winkel van Dille en Kamille en daar is van alles te koop, vooral op keukengebied. Bij de kaarten vonden wij twee breiende meisjes op een bankje en die werd naar Berthi gestuurd, paste goed bij de demonstratie op de brug. Alle antiekwinkeltjes werden bezocht op zoek naar een slot (zilver) om meerdere kralenkettingen aan te rijgen, zoals gebruikelijk bij de klederdrachten en dan aan de voorkant gedragen (helaas niet gelukt). Kreeg het advies om het in Zeeland te proberen. Moe maar voldaan werd de terugreis aanvaard en er werd besloten om dit zeker nog een keer te herhalen.’

Bohus Stickning



Vanaf het moment dat Elsbeth Reits foto’s van Bohus Stickning zag, was zij verliefd. In het echt is het werk nog veel mooier volgens haar, dus voor wie deze zomer in de buurt van Uddevalla komt is Bohusläns Museum een aanrader. Tot 26 september 2010 is er de fraaie tentoonstelling Från arbetslöshetsprojekt till världssuccé (Van werkloosheidsproject tot wereldhit) te zien.

Elsbeth vertelt in het kort de geschiedenis van Bohus Stickning: ‘De Zweedse provincie Bohuslän ligt aan de westkust van Zweden. Tijdens de depressie in de jaren dertig werden de steengroeven in Bohuslän bijzonder hard geraakt wat resulteerde in een hoge werkloosheid en ontberingen. Een groep vrouwen uit het noorden van Bohuslän stuurde een afvaardiging naar de vrouw van de gouverneur in Göteborg, Emma Jacobsson, en vroeg haar te helpen bij het opzetten van een huisindustrie. In 1939 startte Bohus Stickning (Bohus Breien).

Emma Jacobsson was de drijvende kracht achter het stimuleren van het project en het verbeteren en ontwikkelen van de huisnijverheid. Op het platteland gaf Bohus Stickning een belangrijke sociale stimulans door de breicursussen die werden georganiseerd. Vanuit zijn oorsprong als een hulpproject transformeerde Bohus Stickning naar een bedrijf dat exclusief handwerk produceerde.

Patronen werden exclusief voor Bohus Stickning ontwikkeld. Initieel deed Emma Jacobsson dit zelf, later werd dit door professionele ontwerpers gedaan. Inspiratie voor patronen werd gehaald uit tentoonstellingen, architectuur en natuur, zoals het patroon Scilla geïnspireerd is door dwerg hyacintjes.

De eerste producten waren gewoon handschoenen en sokken van sterke wol. Maar al snel werd overgestapt op fijne wol en angora mengsels van de hoogste kwaliteit. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was Bohus Stickning op het hoogtepunt van haar productie en werd het breiwerk geëxporteerd naar onder andere de VS. De productie stopte in 1969.

Sinds een aantal jaren is Bohus Stickning aan een opleving begonnen. Allereerst in Zweden en later door een grote tentoonstelling ook in de VS. Patronen zijn beschikbaar gemaakt door het mooie boek Poems of Color van Wendy Keele en breipakketten worden weer uitgebracht door Bohusläns Museum in samenwerking met Solveig Gustafsson.

In Nederland geeft Marja de Haan workshops en cursussen. Marja ontdekte Bohus Stickning op vakantie in Zweden en heeft haar kennis opgedaan via haar netwerk in Zweden en door te spreken met vrouwen die van eind jaren ’30 tot eind jaren ‘60 uit de vorige eeuw voor Bohus Stickning gebreid hebben. In het najaar staat een tweedaagse cursus Bohus Stickning op het programma van Needles4all waar gewerkt gaat worden met de wol uit Zweden aan een paar polswarmers.’

Foto: Vorig jaar organiseerde Marja de Haan een reis naar Bohuslän en Elsbeth was daar bij. Ze zijn toen ook op bezoek geweest bij Berith, wiens moeder vroeger voor Bohus Stickning gebreid heeft. De foto is van een trui die gemaakt is door Berith. Scilla is één van haar favoriete ontwerpen.

De ontwerpster van Scilla is Anna-Lisa Mannheimer Lunn, de tweede professionele (en onbezoldigde) ontwerpster die door Emma Jacobsson werd gevraagd te ontwerpen voor Bohus Stickning. Anna-Lisa woonde in Kopenhagen en zij was de ontwerpster die voor Bohus Stickning de zo kenmerkende ronde pas ontwierp.

Carla Meijsen schreef een uitgebreid artikel over Bohus Stickning in Handwerken zonder Grenzen 151.

Klippan met ‘gebreide’ hoes



Hoeveel vestigingen heeft IKEA wereldwijd? Dit was de vraag die gesteld werd aan mensen die IKEA bezochten en een IKEA familycard bezitten. Ik had geen enkel idee, maar Peter waagde de gok op 225. Laat hij nou het dichtste bij het goede antwoord zijn. Wereldwijd zijn er 309 IKEA woonwarenhuizen. Peter mocht grabbelen in de doos en haalde een IKEA cadeaubon ter waarde van 60 euro naar boven. Dat kwam mooi uit. Thijmen heeft een nieuwe bureaustoel nodig en koos voor JOAKIM. Wat een pech, deze bureaustoel was uitverkocht. Weer terug.

Mijn aandacht ging niet alleen uit naar de bureaustoel. Ik kon niet om de Klippan bank heen met de nieuwe Navestad bekleding. Thijmen was niet te beroerd om de bank met de ‘gebreide’ hoes te testen.

Kunstmarkt in Born



Elly houdt van hoedjes en mutsen, ze draagt ze graag en maakt ze graag. Haar hoedjes- en mutsenvoorraad is zo groot dat ze nu af en toe op een kunstmarkt staat om zo haar voorraad te laten slinken. Alhoewel ik geen hoeden- en mutsenhoofd heb, leek het me erg leuk om vandaag eens een kijkje te gaan nemen op de kunstmarkt in het Kasteelpark Born.



Enthousiast vertelt Elly over haar passie!



Natuurlijk wilde ik mutsen passen. Je weet tenslotte nooit of er misschien toch onverwachts een exemplaar voor mijn hoofd bijzit. Veel hoeden en mutsen waren niet geschikt voor mijn bolletje, maar warempel, tot mijn grote verbazing zwichtte ik voor het zwarte exemplaar die je op de foto ziet. Lekker warm, apart, en past toch bij (bijna) elke jas…



Bij Jellie van Kranen vond ik nog een mooie ketting met glaskralen.

Nijmeegse Vierdaagse 2010 II

Maanden van voorbereiding ging eraan vooraf en dan ineens zijn de Nijmeegse Vierdaagse voorbij. De dinsdag begon warm waardoor iedereen een uur eerder mocht starten. Een goede beslissing. De woensdag was warm, maar goed om te doen. Het perfecte weer kwam op donderdag, bewolkt met een aangename temperatuur. Hierop volgde de laatste dag die veel warmer was dan volgens de voorspelling. Voor Thijmen echt de zwaarste dag, maar zowel Thijmen en Peter hebben het gehaald. Knappe prestatie, zeker voor Thijmen die eigenlijk te weinig aan voorbereiding had gedaan. Peter had de afgelopen maanden flink wat zaterdagen en zondagen vrij gehouden om kilometers te maken.

Vandaag laat ik enkele sfeerimpressies zien van de laatste wandeldag, de Dag van Cuijk.
Tijdens het wandelen verbrand je aardig wat calorieën en die moeten aangevuld worden. De prullenbakken langs de route zijn dan al gauw te klein om de hoeveelheid afval te kunnen bergen van ruim 36.000 wandelaars.



Over de dijk op weg naar Linden



De bewoners van Linden willen de wandelaars van de Nijmeegse Vierdaagse op een feestelijke manier door hun dorp leiden. Elk jaar is er een thema, voor dit jaar was er gekozen voor het thema liedjes.



De beesies van Albert Heijn komen na het WK-voetbal alsnog van pas.



Door het hele dorp Linden hing een kleurrijke slinger van allemaal verschillende lapjes stof.



In Cuijk was er geen doorkomen aan.



Eindelijk op de Via Gladiola. Gedurende de intocht van de Nijmeegse Vierdaagse wordt de St. Annastraat omgedoopt tot Via Gladiola en is deze het slotstuk van de Vierdaagse. De naam Via Gladiola gaat terug naar de uitdrukking De dood of de gladiolen. Deze uitdrukking kent een geschiedenis die terug zou gaan tot de Romeinse tijd. De gladiool wordt ook wel zwaardlelie genoemd omdat de bladen van de gladiool de vorm hebben van een zwaard, scherp en spits toelopend. Een Romeins zwaard heet gladius, een kleiner zwaard gladiolus.
Een gladiator was een zwaardvechter die in de Romeinse tijd in de arena op leven en dood streed om het publiek te vermaken. In zo’n gevecht liet de verliezer het leven, de winnaar werd bedolven onder gladiolen. Zo is het krijgen van gladiolen een symbool geworden voor kracht en overwinning.

Textielpost – Angers



Greet van Duijn: ‘Een hartelijke groet uit Angers waar ik voor de tweede keer in mijn leven de Apocalyps van Angers mocht zien. Wat een overweldigende aanblik, de kleuren, de techniek, de vormgeving. Ik zou elk jaar wel via Angers willen rijden in de vakantie.’

Het Kasteel van Angers dateert uit de 13e eeuw. Tijdens de Duitse bezetting in de Tweede Werreldoorlog werd het kasteel zwaar beschadigd nadat bombardementen een explosie in een munitieopslagplaats in het kasteel veroorzaakten.Tegenwoordig dient het kasteel als museum voor wandtapijten. Het museum heeft de grootste en oudste collectie wandtapijten ter wereld, waaronder het enorme Tapisserie de l’Apocalypse. Hertog Lodewijk van Anjou was de opdrachtgever voor dit enorme tapijt en liet het tapijt tussen 1373 en 1383 maken. Tapisserie de l’Apocalyps is met zijn 103 m het nog grootste bestaande wandtapijt ter wereld. Het wandtapijt bestaat uit twee beeldseries die boven elkaar zijn aangebracht. Het verbeeldt de Apocalyps (dag des oordeels) uit het bijbelse boek Openbaring van Johannes. Er is hoofdzakelijk gewerkt met blauwe, rode en goudkleurige draden. Om een indruk van het tapijt te krijgen, kun je het beste dit filmpje bekijken.

Afbeelding ansichtkaart: La nouvelle Jérusalem, detail van Tapisserie de l’Apocalypse.