Vandaag hebben we een paar sokken, morgen verdwijnt er plotsklaps eentje ervan. Waarheen? Een mysterie dat zelden opgelost wordt. Om dit probleem te voorkomen zou je drie dezelfde sokken kunnen kopen.
Jack Nicholson zei het, een kleine kwart eeuw terug al in de film Heartburn, dat er ergens een plek moet zijn waar al die zoekgeraakte sokken naar toe gaan. Misschien een soort dependance van de hemel, opperde hij richting Meryl Streep. Het is een herkenbaar probleem. Je gooit een aantal paren sokken in de wasmachine en op gezette tijden komt zo’n paar er maar voor de helft weer uit. Nooit meer duikt zijn maatje op.
Stef Kreymborg is al jaren gefascineerd door de eenzame sokken. Ze besluit een kunstwerk hiervan te maken. Ze plaatst onder andere een oproep in de lokale kranten. Prompt ontvangt ze talloze ‘weessokken’. ‘Bij thuiskomst vond ik steeds zakjes met eenlingen aan de deurknop. Ontroerend als op het stoepje drie prachtige herenanklets lagen neergevleid, samengebonden met een lintje. Of een klein doosje met kindersokjes of een vuilniszak vol met kousen van een moeder met zeven kinderen die het niet meer zag zitten. Dit alles vergezeld van briefjes waarin herkenning, schuldgevoel, hoop, opluchting en enthousiasme werden gedeeld.’
Drie maanden werkt Stef Kreymborg aan het object. Het resultaat is een Klaagmuur van eenzame sokken van 2.50 m hoog en 7 m lang. Van 20 februari tot en met 28 maart 2010 is de Klaagmuur van eenzame sokken te zien in Galerie Wegert & Sadocco in Winkel.
Stef Kreymborg start met een nieuw project: De Troostwand. De katoenen zakdoek is verdrongen door de papieren. Stef Kreymborg heeft naast gewone zakdoeken waar de neus mee werd gesnoten, ook prachtige herenzakdoeken die eens dienden om damestranen mee op te drogen. Kanten dameszakdoeken, kinderzakdoekjes die dienden om op een gevallen knie vast te binden, boerenzakdoeken die gebruikt werden als halsdoekje en zakdoekjes om iemand uit te zwaaien. Haar verzameling wil ze aanvullen met zakdoeken en het daarbij behorende verhaal.
Hihi wat een idee.
Hoorde er vanmiddag vaag iets over op de radio in de aftiteling van ‘spijkers met koppen’, dus net gemist.
Dacht nog zou Berthi … JA dus ;-))
We kunnen haast allemaal wel onze eigen muurtje maken denk ik.
@marian’ne m, ik heb nog heel veel eenlingen aan de wasdraad hangen. Zal ik ze maar laten verdwijnen in de container?:-)
Leuk idee van die sokken! Het vervolg”klaagmuur” lijk me ook leuk worden. Alleen het idee er achter vind ik al erg leuk.
Een heerlijk verhaal over de eenzame sokken.
Wat zal Stef Kreymborg genoten hebben van alle aangeleverde eenlingen die allemaal om een voet(je) hebben gezeten.
Ik ken iemand die nog een man zoekt met twee linkervoeten.
Op zijn dure merksokken staat een L en een R. Nu zijn er een aantal rechtse sokken verdwenen en moet hij links door het leven.
Moniek Westerman bekend van “Grondpatronen” is op zoek naar eenling breinaalden die zij gebruikt voor een kunstobject deze zomer in Zeeland. Ook in mijn brievenbus staat geregeld een bosje eenlingen, wat zijn er ook veel merken, kleuren en diktes breinaalden.
Wil je ook eenlingen schenken voor het project van Moniek, ik wil graag bemiddelen.
Mijn mailadres is wel te vinden bij het pronkjournaal.
Elma
Zo mooi gerangschikt zullen die “eenzame” sokken zich beslist niet meer eenzaam voelen !
Bijzonder en zeer creatief dat iemand zo met dit fenomeen kunst kan maken.
Erg mooi!
Wanneer dit project afgesloten wordt mogen we kijken of er eventueel een eenling bij ons past. Het idee van Stef is zeker leuk geweest al was het alleen de voorpret die zij kreeg bij het innemen van eenlingen.
Wat een fraai sokkenpatchwork!
Ik ben benieuwd naar het zakdoekenresultaat en het breipennenproject.
Jammer dat Winkel zo ver weg is. Komt hij nog elders te hangen? (Ik heb nog niet al je linkjes gekeken, dus vond ik misschien het antwoord daar wel?)
Nog nooit van mijn leven meegemaakt! Bij mij komen alle sokken die de wasmachine ingaan er gewoon uit. Ik doe er niks speciaals mee hoor en ik snap werkelijk niet hoe het kan dat sokken zouden wegraken in de wasmachine. Overigens wel een leuk idee om een kunstwerk te maken van onparen.
Had ik dat van die zakdoeken eerder geweten…we hebben net een paar weken geleden de laatste stoffen zakdoeken van mijn man weggedaan. Eén heb ik bewaard. Een heel dunne, verwassen zakdoek uit 1955 waar zijn Rolduc-nummer ingenaaid is. Met koeiensteken, want zijn moeder was beslist geen handwerkster.
Zo bewaar ik dus zíjn niet-jeugdsentiment!
Hallo Berti, leuk dat je het plaatste! En Winkel: dat kan ik fietsen. Ik ga zeker kijken en zal foto’s maken! Prettige zondag toegewenst, groeten, 10-eke
Mooi verhaal van die sokken en straks de zakdoeken, ik zal ook even kijken.
Wat een goed idee!!!!!!!!!!!!!
En wat is het resultaat mooi!!!
Wat een goed idee!!!! En wat een mooi resultaat.
Leuk! Misschien is Stef ook wel degene die jaren geleden handschoenen en wanten verzamelde voor een kunstwerk? Ik heb een heel berje eenzame sokken liggen. Soms duikt het tweede exemplaar nog op, bijvoorbeeld uit een dekbedhoes die ik uit de kast haal, of hij wordt ineens onder een meubelstuk vandaan geswifferd. Ik geef de hoop op hereniging niet snel op.
Ook ik heb nooit last van zoekgeraakte sokken. Ik gebruik al jaren de sockstar, niet vanwege het zoekraken van sokken maar meer om sokken die samen gekocht zijn bij elkaar te houden. Mijn man en ik doen samen met de sportsokken en daar zitten er altijd veel van samen in de was. Zo heb je dan ook nooit een versleten en een goede sok bij elkaar. Dit merk je namelijk meestal pas als je ze aantrekt.
http://www.sockstar.nl/
het blijft een mysterie waar die sokken heengaan. wie dat uitvindt verdient de nobelprijs!
Hee staat er een stukje bij, de zakdoeken gebruik ik tot op de draad zelf op. Houd niet van papieren.
Over de breinaalden had ik gelezen, als dit dezelfde kunstenaar is ?
Ze wil er mee ‘schrijven’ in het zand ??
Elma ik heb er een dotje van liggen, wel zigzaggend krom gebreid door de tijd door de oude dame van wie ik ze kreeg !!?
Het is bij mij net als bij Jenny en Mieke,zelden raakt hier een sok weg.De wasmachines kunnen geen sokken verliezen,ook lusten ze geen sokken.Volgens mij gaan ze als eenling in de wasmachine.Mijn panty-kniekousjes knoop ik aan elkaar en zo komen ze ook weer te voorschijn.Is het een idee om de sokken ook losjes aan elkaar te knopen,zodat ze er als paar weer uitkomen?
@elma, ik ben benieuwd naar het breinaaldenproject van Moniek Westerman.
http://berthi.web-log.nl/berthi/2009/12/grondpatronen-a.html
@mieke s, zo’n bijzondere zakdoek moet je goed bewaren.
@10-eke, we kijken uit naar je foto’s!
Ik heb net je hoeden weer eens bekeken. Heel stijlvol zijn ze!
@Geri, wat een mooie site met frisse vrolijke kleuren heb je!
@Bertie, het overkomt mij ook nogal eens dat een sok in een dekbedhoes zit.
@Jenny, super handig!
Laten jouw kinderen niet per ongeluk een sok achter in het gymlokaal?:-)
@marian’ne m, haha, dat klopt! Ik was nog niet helemaal klaar met de log!:-) Ik zat in tijdnood!:-)))
schitterend project! eindelijk lotgenoten! in mijn familie begrijpen ze niet hoe ik hier al die sokken kwijtgeraak… blij te lezen dat ik absoluut niet alleen ben!
Dank je wel Berti!
Tip die ik al eens eerder op een blog achterliet: geef ieder zijn/haar eigen lingeriewaszakje voor de sokken. Hang het op de plaats waar normaliter de sokken worden uitgetrokken. Nooit meer verloren sokken en bovendien geen gepuzzel meer van wie welk paar is. Werkt bij ons al jaren naar volle tevredenheid.
Fanatieke borduursters kunnen naturlijk de zakjes voorzien van een naam of een initiaal.
jij had dit mooie gedicht ook al eens geplaatst
http://berthi.web-log.nl/berthi/2008/02/the_dutch_knitt.html
mooi kunstwerk en leuk dat er zoveel respons op kwam!
@Hilly, het is en blijft een heel mooi gedicht! Ik las het weer met veel plezier!