Marker rijglijf

Toen ik de korsetten van Hetty Boop zag, moest ik direct aan het rijglijf van Marken denken. Waarom? Zit er enig verwantschap in? Op de site van Hetty Boop lees ik dat de kwaliteit van haar meteen is te herkennen aan de belijning van de korsetten. En dat vertaalt zich niet alleen in de perfecte pasvorm. De intelligente plaatsing van de deelnaden veroorzaakt een zeer voordelig optisch effect. Hoe zat dat met het Marker rijglijf? Het Marker rijglijf is eigenlijk ook een korset. Het is aan alle kanten voorzien van baleinen, dunne baleintjes, die tussen stiksels ingeschoven werden, die mede hun aandeel hadden in de versiering van het rijglijf. In het boek De handwerken op het eiland Marken van Maria van Hemert, wordt een hoofdstuk gewijd aan de rijglijven. Maria van Hemert schrijft dat men al vroeg begon met het dragen van zo’n korset. Zodra het meisje ongeveer 12 weken oud was, kreeg zij een rijglijfje aan met slappe baleintjes. Naarmate het kind ouder werd, kwamen de steviger rijglijfjes tevoorschijn. Met 18 jaar werd de meisjesdracht verwisseld voor de dracht van een volwassen vrouw. Het rijglijf sloot dan van voren zodat op het rugpand de mooie versiering van vijf rozen te zien was. De rozen werden geborduurd op weerschijnstof die zwart en rood, zwart en bruin, rood en blauw, kon zijn. De koordzijde had hoofdzakelijk de kleuren: bladgroen, goudgeel, roze, lichtblauw, wijnrood en crème. Hieronder zie je een 19e of wellicht een 18e eeuws Marker rijglijf. Als je goed kijkt zie je dat er oorspronkelijk zeven rozen waren geborduurd. Dit was dus een rijglijf voor een huwelijk. Waarschijnlijk vond men het zonde om het rijglijf maar één keer te dragen zodat de twee onderste rozen werden uitgehaald.



Pronkjournaal II

Jeanny vanuit het zuiden:

Sinds enkele maanden kom ik met vier vriendinnen: Mieke, Nelly, Riet en Tilly (verder ook ‘pronkrollers’ genaamd) eenmaal per maand bijeen om samen te borduren en uiteindelijk ieder voor zich een pronkrol te maken. Hoe lang de rol per persoon wordt en in welk tijdsbestek, is niet belangrijk, het gaat erom met iets leuks bezig te zijn. Het zijn steeds kleine lapjes en je kunt zelf je patronen, technieken en dergelijke kiezen.
In eerste instantie was ik ‘eigenwijs’ bezig; ik werkte mijn lapjes stuk voor stuk af met een mooi dubbel zoompje (als ik iets af heb, MOET dat ook klaar zijn).
Het heeft dan ook zo moeten zijn, dat ik tijdens mijn vakantie in de provincie Groningen Elma ben tegengekomen. Hierover is reeds enige tijd geleden een log verschenen. Sindsdien ben ik om en zie in alles wat ik tegenkom wel iets voor mijn pronkrol. Als ik naar mijzelf kijk, dan zie ik iemand die houdt van merklappen, alfabetjes, stoplapjes, schoolmerklapjes, open zoompjes, rood, randjes, Hardanger, diverse soorten witwerk als Schwälmer, Marker wit- en sneewerk, ajour, de verschillende technieken van Hedebo. In mijn rol zul je deze onderwerpen/technieken de nodige keren tegenkomen. Wees niet verwonderd als er bijvoorbeeld vijf stoplapjes in voorkomen.
Wat ik al kan verklappen is, dat mijn rol wordt gemaakt van een prachtige bordeaux rode stof (10 m), die ik bij Elma heb gekocht. Deze beslissing maakt het mij gemakkelijk om kleuren te combineren. Ik heb al een heel voorraadje stofjes, randjes, bandjes wat ik kan bewerken. En als ik dat nu bijeen leg is dit mooi…!!!
Het mag duidelijk zijn, dat mijn (eerste) pronkrol van 10 m snel gaat groeien. Gezien het feit, dat ik niet veel ruimte meer heb om iets op te hangen in ons huis, kan ik wel nog ruimte vinden om enkele pronkrollen op te bergen…
De foto bovenaan deze log is van een stoplapje wat ieder van ons heeft gemaakt voor zijn eigen pronkrol. Hierbij is goed te zien, hoe verschillend één patroon kan worden door ‘eigen’ kleuren te gebruiken.

Elma vanuit het noorden:

Nog een leuk idee, als het merklapje geborduurd is op de aftelbare stof. Trek één draad uit de stof en rijg een nieuwe draad in de kleur waar je mee hebt geborduurd door het weefsel. Herhaal dit nog eenmaal.

Het maken van de ondergrond:

Gebruik 10 m Venezia voeringstof op halve breedte, is 70 cm, en stik deze lap dubbel. Dit gaat het beste als je deze 10 m eerst met twee personen dubbelvouwt en gaat spelden, om er zeker van te zijn dat je aan het eind geen stukje overhoud. Stik één korte kant en keer de tunnel om. Leg de lap op de strijkplank en zorg dat de naad in het midden komt. Strijk de lap (denk om de juiste temperatuur). Stik nu 2 tot 3 cm van de kant met de grootste steeklengte een stiksel, dit wordt de vouwlijn. Nu ligt de ondergrond klaar en rol de lap op een stuk karton. Het eerste lapje kan worden ingenaaid. Zorg dat de afstand onder en boven gelijk is. Rijg dit lapje, nadat de ondergrond op het stiksel is omgevouwen met naaigaren in de kleur van de stof vast. (Wit rijggaren geeft vaak pluisjes na het verwijderen.) In het volgende journaal zullen de mogelijkheden van de tussenstukjes uitgelegd geworden.

Boven: Stik de stof dubbel.
Midden: Naai uiteinde en keer de tunnel.
Onder: Maak een stiksel 2 tot 3 cm van de kant, met de grootste steek. Dit wordt de vouwlijn.

Elma geeft antwoord op de vragen van het eerste pronkjournaal:

Het materiaal dat wij gebruiken zijn alle handwerkstoffen, want diverse technieken vragen om speciale stoffen. Ons advies is, kijk bij je voorraad handwerkstofjes. Alles kan gebruikt worden, en vaak heeft dat ene lapje weer een herinnering aan een plaats of een moment. Ook gekregen van een oude tante hoor je vaak, gebruik het. Van het aantal deelnemers ben ik de tel kwijt. Wel weet ik dat er al 300 m voeringstof in bewerking is, en diverse dames de kleur nog moeten uitzoeken. Ieder koopt 10 m voeringstof en gebruikt daar een gedeelte stof van voor de tussenstukjes. Jettie heeft haar rol helemaal klaar, en de pronkrol is 8.34 m geworden. Ze heeft er een grote doos voor gemaakt. De doos is zo ruim dat er nog een tweede rol inpast, waar ze inmiddels aan begonnen is. De technieken zijn vrij. In een groepje wordt vaak afgesproken wat wij gaan maken. Alle rollen blijven apart en in ieders eigen bezit, waar ze naar hartenlust mee kunnen pronken. De pronkrol kan niet alleen in een kistje of een doos, de rol kan ook aan een roede hangen om zo elke dag een stukje verder te kunnen trekken.

Instituut voor Handwerken verkoopt alle stoffen, borduurgarens en kraaltjes die nodig zijn om de pronkrol te maken. Geen webwinkel, maar per e-mail kun je mij bereiken: elma.hoog@planet.nl

Frida Kahlo

Het is 7 augustus 2006. Samen met Thijmen en manlief vertrek ik naar Hengelo voor een schaaktoernooi. Ons logeeradres is voor een week het Eden Star Hotel. Donderdagmiddag 10 augustus is de vrije middag voor de schakers. Manlief en Thijmen gaan traditiegetrouw naar de bioscoop; naar de film The Island. Ik breng mijn tijd door met enkele uurtjes winkelen, en om circa vier uur zit ik op onze hotelkamer. Ik pak een kopje thee en ga wat zappen. Pardoes, val ik midden in een documentaire over Frida Kahlo. Ik leg de afstandsbediening weg en raak geïnteresseerd in het werk en het leven van Frida Kahlo. Na de uitzending kan ik niet anders zeggen dan: Wat een vrouw, wat een leven!
Deze bewuste donderdagmiddag zal ik niet snel vergeten, en daarbij Frida Kahlo ook niet.

Op 8 juli 2008 waren wij in Rotterdam. Nadat Thijmen en zijn schaakvriend veilig en wel in de Thalys zaten, brachten we een bezoek aan boekhandel Donner. Manlief zocht zijn verjaardagscadeautjes uit, maar… ik vond ook een boek: Frida; Een biografie van Frida Kahlo, geschreven door Hayden Herrera. Ik liet het boek inpakken en gisteren was er dé aanleiding om het uit te pakken. Wat wil nu het geval? In filmtheater de Nieuwe Scene werd gisteravond een Frida-avond georganiseerd. Na vertoning van de documentaire ‘Rond Frida’ van Ulli Fürst en de film Frida, volgde een korte lezing over haar werk. De film Frida had ik nog niet eerder gezien. Nu kreeg ik de kans, en reserveerde een kaartje voor deze avond. En dat er veel belangstelling is voor Frida Kahlo, bewees de uitverkochte zaal. Er werden zelfs extra stoelen in de filmzaal geplaatst.

Deze filmavond was een onderdeel van een groot project rond de excentrieke Frida Kahlo in mijn woonplaats. Zo was er een kunstlunch. Voor de lunch werd het leven van Frida besproken en erna het werk van deze Mexicaanse kunstenares. In het VVV-kantoor is een altaartje opgericht voor Frida Kahlo. Het oprichten van een altaartje ter verering van de doden, is in Mexico een traditie op 2 november, de Dia de Los Muertos (dag der Doden). Een traditie, die wortelt in oude Azteekse gebruiken en waarmee de Mexicanen de dood op de korrel nemen. Kinderen krijgen suikergoed met hun naam erop en kistjes waaruit skeletjes komen. Volwassenen drijven in hekelgedichtjes de spot met politici en bekende Mexicanen. In elk huis wordt een altaar geplaatst met daarop foto’s van overledenen. Verder zijn kaarsen, het traditionele brood pan de muertos, wierook en een kruis vaste elementen, evenals lievelingsgerechten van de overledene. Tot het einde van deze maand blijft het altaartje staan, net als de expositie Rond Frida in Domani. Ruim 40 kunstwerken zijn tentoongesteld, gemaakt door 22 kunstenaars. De documentaire ‘Rond Frida’, die ik gisteravond zag, vertelt over het totstandkoming van de kunstwerken. Vorige week woensdag was ik op de tentoonstelling en maakte enkele foto’s.

Twee werken van Gerrie Laudy. Het eerste textielwerk kreeg de titel Bloedend hart en het tweede Wild.

Marjan Wijnhoven maakte een werk van gisp en olieverf met de titel Frida I.

Boek…

‘Is het een cadeautje?’, vraagt de mevrouw bij boekhandel Donner. ‘Ja’, antwoord ik. ‘Dan zal ik het voor u inpakken’, vervolgt de dame.
Het is één van mijn vreemde gewoontes om een boek, dat ik voor mezelf koop, in te laten pakken, en daarna maanden te laten liggen totdat er een mooie gelegenheid is om het uit te pakken. En vandaag is dan het zover. Het boek dat ik in juli 2008 kocht wordt van zijn ‘jasje’ verlost.

Dromenjas – Dreamcoat – Joseph

Weken zaten we met z’n allen aan de buis gekluisterd voor het programma Op zoek naar Joseph. Wie zou die schitterende dromenjas mogen dragen in de musical Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat? Zou het John, Freek of Roy worden? Het publiek, waaronder ikzelf, besliste voor Freek.
In het filmpje zie je het mooie moment waarop Freek voor de eerste keer de dromenjas mag dragen.



De patchwork dromenjas is zeer fraai van vormgeving en kleur waar wij als textielliefhebbers toch graag meer over willen weten! Ik ging op pad (internet) en vond de nodige informatie. Cocky van Huijkelom zorgde voor het ontwerp van de dromenjas, en ik vroeg aan haar of zij voor mijn weblog enkele vragen wilde beantwoorden.
Dat wilde ze graag doen.

Waar komt de inspiratie voor het ontwerp van de dromenjas vandaan?
Verschillende bronnen maar uiteindelijk heeft het ’n duidelijkere vorm gekregen na ’n bezoek aan het textielmuseum in Tilburg. Vervolgens heb ik een ontwerp gemaakt maar moest dit nog worden uitgevoerd.

Aan welke eisen moest de dromenjas voldoen?
Veel verschillende kleuren (regenboog) en het gevoel van dromen weergeven verder moet het natuurlijk in de rest van de voorstelling passen.

Welke stoffen zijn voor de jas gebruikt?
Zijde behalve de voering.

Hoe is het patchworkpatroon ontstaan? Welke techniek?
Een soort quilttechniek maar wel machinaal.

Hoe ziet de binnenkant van de jas eruit?
Voering is goud met gekleurde biezen.

Verschilt het eindresultaat van het oorspronkelijke idee?
Nee, is bijna een exacte kopie geworden.

Wie is de maakster (maker) van de jas?
Pelger & van Laar.

Is de maakster (maker) van de dromenjas problemen tegengekomen tijdens het uitvoeren van het ontwerp zodat er misschien van het oorspronkelijke idee afgeweken moest worden?
Genoeg problemen (bv. dat de blokjes van klein naar groot verlopen), maar het ontwerp is hetzelfde gebleven.

Heb je meerdere kostuums ontworpen voor Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat?
Ja, alle kostuums in de show zijn mijn ontwerp.

Wat gebeurt er met de dromenjas zodra de musical afgelopen is? Is er een mogelijkheid om deze tijdelijk ten toon te stellen?
Wie weet, eerst moet er nog ’n heel seizoen gespeeld gaan worden door heel het land!

Wie was/is voor je de favoriete Joseph?
Freek natuurlijk.

Ben je alweer bezig met een kostuumontwerp voor een nieuwe musical?
Ja, begin nu met ‘High School’ de musical, maar dat is weer totaal iets anders.

De dromenjas is gemaakt door Pelger & van Laar.



Henk Pelger vertelt: ‘Wij zijn een commercieel creatief bedrijf gespecialiseerd in het uitvoeren van opdrachten in textiel. Ons bedrijf bestaat sinds 1990 en waren hoofdzakelijk werkzaam voor de Nederlandse Opera en het Nationaal Ballet. De afgelopen jaren is Joop van den Ende Theaterproducties als opdrachtgever erbij gekomen, en momenteel eist hij onze volledige aandacht op. Ons bedrijf bestaat uit twee vaste (de aanvoerders) en een aantal free-lancers, creatievelingen, kunstenaars, ontwerpers maar ook specialisten uit verschillende disciplines (op textiel gebied) zoals quilt-dames (uit Doorn), waar we al tig jaren mee samenwerken.

Wij hebben in opdracht van Joop van den Ende Theaterproducties, de “Joseph Dreamcoat” gemaakt (de quilt-dames hebben hier deze keer niet aan meegewerkt).

Er is in ongeveer 500 uur inclusief ontwikkelingsfase, door vijf mensen aan gewerkt, onder supervisie van Els van Laar. De Jas bestaat uit 3700 dupion-zijde driehoekjes (schuin van draad) en 900 metaaltjes. De driehoekjes zijn gestikt en de metaaltjes zijn met de hand opgebracht. Het geheel is opgebouwd uit ongeveer 90 patroondeeltjes.’

Door op de laatste vier foto’s, die gemaakt zijn door Els van Laar, te klikken krijg je een grotere afbeelding te zien. Heb je nog een speciale vraag over het maken van de dromenjas, dan kan ik die doorsturen naar Pelger & van Laar.

Het verhaal van Joseph and the Amazing Technicolor Dreamcoat is gebaseerd op het bijbelverhaal van Jozef, een van de twaalf zonen van Jakob. Ken je het verhaal niet, kijk dan hier. Wil je naar een voorstelling van deze musical kijk dan op deze site voor de speeldata.

(Ge)dicht bij huis

Het was Hilly die deze prachtige geborduurde stoel tegen kwam. Wil je hem in het echt bewonderen dan moet je naar Galerie Oker in Harlingen afreizen waar deze stoel onderdeel vormt van de expositie (ge)dicht bij huis. De combinatie tekst en beeld heeft een zeer uiteenlopend scala aan kunstwerken opgeleverd, varierend van grote lino’s van Els Maasson tot geborduurde stoelen van Yvonne de Josselin de Boer. Jacqueline van Leeuwenstein vertaalde ‘dicht bij huis’ naar die eeuwige afwas, Ellen van Toor verwerkte huishoudnotities van haar moeder in een keukenschort. Nynke Kuipers bracht haar stad in beeld en Hanneke van Broekhoven beschilderde tampondoosjes. Allemaal verschillende uitgangspunten, allemaal dicht bij huis, of dicht bij onszelf. Tot en met 21 december kun je de tentoonstelling gaan zien.

Verslaving in huis…

Sinds Anke en Emma op opa’s verjaardag het spel Regenwormen introduceerden, is er in huis een verslaving. Eline kocht het spel zodat de weekenden nu doorgebracht worden met dobbelen. Het is een leuk verslavend spel waarbij je met een beetje mazzel, een beetje tactiek en een beetje gokken, eerste wordt.

Sinterklaas komt morgen in Almere aan en dit gezellige spel zal zeker op de pakjesboot liggen.

H&M en Comme des Garçons


Het is weer zover. Morgenvroeg mogen we voor de deur van H&M staan dringen om zo snel mogelijk binnen te komen om dát bewuste kledingstuk zien te bemachtigen dat speciaal ontworpen is door Comme des Garçons. De meesten zullen, net als ik, niet zo bekend zijn met de ontwerpen van Kawakubo. Wat heeft Rei Kawakubo voor H&M ontworpen? Broeken met een verlaagd kruis, asymmetrische T-shirts, gedurfde rafelige dames- en herenjasjes van pluizige gekookte wol, en dé perfecte trenchcoat. Het topstuk van de collectie is de gothic-achtige jurk van 299 euro, tevens het duurste stuk uit de collectie. Als je naar H&M gaat wens ik je veel winkelplezier! O ja, let er op dat je maximaal twee exemplaren mag kopen van elk kledingstuk!