Vikkie Bartholomeus schreef het artikel Het verhaal achter het hart voor Dagblad De Limburger. Gisteren was ze bij mij thuis op bezoek om het verhaal achter de lotusschoentjes te horen. Ergens volgende week staat het artikel te lezen in de krant.
Detail van de laat 19e eeuwse lotusschoentjes uit de provincie Shandong, China. De feniks staat symbool voor de keizerin; bruiden worden op hun trouwdag vergeleken met de keizerin. De feniks symboliseert ook voorspoed en vrede. De granaatappel, die je links van de feniks ziet, staat symbool voor vruchtbaarheid.
De geboorte van een baby vanuit de lotusbloem en ruyi. Een ruyi is enigszins een gebogen staf, met aan het einde een paddenstoel. Veel Taoïstische goden worden met deze staf afgebeeld. Volgens een Taoïstische mythe maakt het eten van een speciale paddenstoel lingzhi iemand onsterfelijk. Daarom is de ruyi een symbool voor een lang leven. De lotus is het Boeddhistische en Taoïstische symbool van zuiverheid en reinheid. Tevens symbool van de zomer en vruchtbaarheid.
Opvallend is dat deze lotusschoentjes tot aan de neus open zijn en het borduurwerk aan alle zijden verschillend is.
Mooie kleuren , prachtig borduurwerk en veel symboliek .
Wat kan er veel uitgebeeld worden met dergelijke borduurwerkjes .
Maar het blijven voor onze ogen toch maar die enge schoentjes .
Alleen ik vraag me af , de voetjes zo in het nauw en dan zonder sluiting ?
Of misschien rondom de voet een bandje of koordje .
Ik moest ook even aan m,n eigen trouwschoenen denken .
Moeilijk iets te vinden die en mooi en toch een beetje gemak konden bieden aan mijn niet al te gemakkelijke voeten .
En dan moet je toch een keuze maken . De schoenverkoopster vond dat ik het op zo,n dag best wel uit zou houden .
Het is met enige moeite wel gegaan , maar die schoenen heb ik nooit meer aangedaan .
Het is absoluut niet te vergelijken met de Lotusschoentjes .
Maar toch ze brachten me wel weer even toen in die schoenenwinkel en hoor nog de stem van de verkoopster .
Prachtig handwerk en mooie symboliek !!
(en dan is alles gezegd voor mij, de tragedie erachter blijft overheersen)
Mooi dat er een artikel over wordt geschreven.
Wat een fijn handwerk!
En wat leuk dat je ermee in de krant komt!
Geef je wel door op welke dag dat is?
Gerrie en MM hebben het ook over de negatieve kant van de schoentjes. Natuurlijk, die is er ook. Maar laten we op zo’n zonnige dag als vandaag gewoon even alleen de schoonheid van het borduurwerk zien.
@Gerrie, aan de achterkant van de schoentjes zaten twee lusjes waar een koordje doorheen ging om ze vast te maken.
Ik heb mijn witte trouwschoenen ook maar één keer gedragen. Het waren niet de meest ideale schoenen. Wat wil je ook met redelijk hoge hakken.
@marian’ne m, het verhaal achter deze schoentjes is gruwelijk, het handwerk mooi met de symboliek… en de Chinese vrouwen op latere leeftijd waren trots op hun kleine voetjes. Iets dat wij ons absoluut niet voor kunnen stellen. Voor ons is het een verminking, terwijl het voor hun een schoonheidsideaal is.
Voor HzG 125 schreef ik een artikel over de lotusschoentjes.
@Saskia, als de dag bekend is, hoor je het van mij.
Saskia heb je gelijk in hoor !!-)
Maar ik heb de schoentjes hier vaker gezien, en we hebben er over gediscussieerd, en ik kan niet meer los komen van dat beeld wanneer ik ze zie.
Voor mijn gevoel ben ik té eerlijk (ik probeer altijd wat diplomatieker te zijn 😉 in mijn opmerking geweest en denk daar al de hele ochtend aan.
Maar ik kan de schoentjes niet waarderen en zou ze nooit kopen hoe mooi ze ook gemaakt zijn.
En omdat de oudere vrouwen er trots op waren heeft dat er ook voor gezorgd dat het in stand werd gehouden.
Getsie nu ben ik nóg eerlijker !!
Maarrrrr gelukkig is het achter de rug.
En ik ga vandaag lekker met mijn stofjes stoeien, het zonnetje schijnt, dus …….
@marian’ne m, blijf vooral eerlijk!!! Ik heb dat al vaak gezegd!
Naar mening is het belangrijk dat er schoentjes bewaard blijven om deze geschiedenis door te vertellen zodat het nooit meer zal gebeuren. Een te lange tijd mocht er in China niet over gesproken en geschreven worden. Gelukkig is dat nu veranderd. Laten we hopen dat er heel veel verhalen op papier gaan komen, nu het nog kan. Langzaam beginnen er al meer publicaties te komen over dit onderwerp. We praten over een periode van ruim duizend jaar. Ongelooflijk dat dit zo lang in stand heeft kunnen blijven. De laatste vrouwen met ingebonden voetjes leven in de provincie Yunnan en zijn vermoedelijk tussen de 80 en 100 jaar.
Waren de vrouwen trots op hun voeten omdat de mannen het heel belangrijk vonden!!!??? Waarschijnlijk wel. Met grote voeten kon je immers niet trouwen.
Ik kan jouw mening heel goed begrijpen.
Geniet vandaag van een lekker zonnetje en mooie stofjes!
“Always look on the bright side of life!”
Natuurlijk sluit ik mijn ogen niet voor de ellende die er achter schuilt.
Maar je hebt geen leven als je telkens de negatieve kant laat overheersen. Heel veel aspecten in ons leven hebben een zwarte schaduwkant. Slavenarbeid, uitbuiting, oorlog en geweld.
En als je de jurken met wespentaille van enkele eeuwen geleden ziet, denk je dan “Ocherm, die vrouwen met die vreselijke ingewandenproblemen!” of denk je: “Wauw, wat een mooie jurk!”?
@Saskia, bijna bij alles is een negatieve en positieve kant, en zo zal het waarschijnlijk in de toekomst blijven.
De vrouwen die tegenwoordig zoveel ‘vrijwillig’ aan hun uiterlijk laten veranderen, doen zij dit voor zichzelf of voor de mannen?????
Het zijn altijd de vrouwen die ‘menen’ dat ze er niet goed uitzien. Hoe ontstaat dit negatieve zelfbeeld? Door de omgeving, media, de mannen??????? Over de mannen die een bierbuikje hebben wordt weinig gezegd, maar o wee, als de vrouwen in de ogen van anderen iets te zwaar zijn…
Heerlijk dat er zo veel aandacht aan handwerken wordt besteed. Je moet maar denken aan het mooie handwerk net als de kleedjes van gisteren.
Elma
Ook dit roept schijnbaar an alles op als ik de reacties lees, maar ik zie dit anders dan de manier waarop ik op het vorige logje reageerde. Deze prachtige gemaakte schoentjes kan ik zeer waarderen hoewel ik de achtergrond terdege ken door alles wat ik erover gelezen heb. Maar zoals met alle foute modeverschijnselen die in de reacties hierboven al genoemd zijn, heeft men er wel van geleerd en zijn die gelukkig afgeschaft en rest ons de schoonheid van het handwerk waarvan we mogen genieten.
Wat leuk Berthi dat het artikel binnenkort uit zal komen, ik hoop dat je er heel tevreden over zult zijn.
Vanmiddag kreeg ik geen verbinding met je log, nu alles goed. Weer een nadenkertje! Toch komt het eerst het mooie borduurwerk in het zicht. Daarna ga je nadenken.
Maar het is net zoals je zei vanmiddag, aan de mode meedoen… tenkoste van wat?
Dus het handwerk….ik vind het prachtig!!
Moet alweer denken aan die priester met vruchtbaarheidssymbolen op z’n kazuivel ;-))
Bijna tijd voor een nieuw berichtje en kom ik nog eens langs.
Op de weblogs probeer je altijd een beetje taktvol iets te brengen. Je wilt iemand geen pijn doen met je opmerking. Ik wil wel eerlijk blijven en dat kan mooi samen gaan met taktvol. Ik zie schitterend handwerk maar inderdaad zie ik ook de kleine, in mijn ogen, mismaakte voetjes. Moet denken aan een dansende man die gewoon kleine stompjes had. Ik weet heel goed dat dit, in hun ogen, prachtig was. Maar in mijn ogen totaal niet. Gelukkig mogen wij hier een mening over geven. Alles heeft zijn voor en nadeel maar je hoeft ook niet je ogen hiervoor te sluiten. De schoentjes zijn prachtig maar ik krijg net als velen hier een nare smaak bij.
Spannend, Berthi!! Een artikel van jouw hand!! Ik ben benieuwd….. Laat je het hier weten als het zover is????
:o)
@Wilma, het is geen artikel van mijn hand dat in de krant komt, maar van Vikkie Bartholomeus.
In HzG 125 staat een artikel van mijn hand over de lotusschoentjes.
Fijn dat iedereen eerlijk de mening heeft gegeven. Het is heel goed dat het inbinden van de voeten na 1911 verboden werd. Alleen kan je dat niet van de ene op de andere dag stopzetten.
OH Berthi ik lees maar weer half en gooi alles weer door elkaar……
;o)
Ik geloof graag dat het voor deze mensen een kleine ramp was om het te verbieden. Hun ideaalbeeld van de voeten ineens verboden.
Ga snel je volgende log lezen…..
Prachtig die schoentjes!!! Dat zal vast weer een mooi artikel worden! Maar even een vraag aanjou. Waarom zijn de schoentjes helemaal open van voren?
@Marijna, dat heeft geen speciale betekenis. Wellicht vond men dat mooi, of het kwam in de streek waar deze schoentjes vandaan komen vaker voor, en was het een ’trend’.
Het model lotusschoentje was per provincie, zelfs per dorp verschillend.
Prachtige schoentjes met een mooi verhaal. Wat leuk dat het in de krant komt.
Rijkelijk te laat, maar toch een kleine reactie op de mooie lotusschoentjes. Ik vermoed dat de schoentjes werden dichtgenaaid wanneer de voet erin zat. Aan sommige schoentjes zie je soms nog de fijne witte katoenen draad hangen. Heb dit niet in boeken teruggevonden, maar het lijkt me wel logisch. Groetjes !
@Sylvie, dank je voor de reactie. Het lijkt me wel een gedoe om telkens de schoentjes dicht te naaien als de voet erin zat. Maar dat je iets met deze schoentjes moet doen om een beetje te kunnen lopen is duidelijk.