Juul M stuurde bovenstaande foto’s en vertelde het volgende:
‘Er zit een stukje familiegeschiedenis achter; mijn moeder heeft dit geborduurd en tot bolero gemaakt voor een handwerkwedstrijd van “de Stichting Goed Handwerk” in de jaren 70. Ik denk dat zij toen ongeveer 52 jaar was. Dit werkstuk werd geweigerd omdat het Zaans stikwerk niet volgens de regeltjes der kunst was gedaan… Grote teleurstelling, dat kun je je indenken. Het waren bij die stichting in die tijd echte pietlutten… Ze heeft het later nog vaak op handwerktentoonstellingen in het bejaardenhuis laten zien… Ze was er dus heel trots op! Er zit een bandje in waarop staat dat het voor een kleinkind gemaakt is, maar geen van de kleindochters heeft het ooit mogen dragen…!
Mijn moeder is 90 jaar geworden en heeft heel wat afgeborduurd in haar lange leven!’
De schoonmoeder van Jose maakte het onderstaande hart jaren geleden. Jose geniet elke dag van dit prachtige hart want het ligt altijd op een tafeltje in de gang.
@Juul M, wat zou je moeder trots geweest zijn als ze haar borduurwerk op internet had kunnen zien. Gelukkig heeft ze zelf nog heel vaak genoten van de vele handwerktentoonstellingen waar ze met trots haar bolero showde. Het hart aan de achterkant springt er voor mij uit. Erg mooi!!!
@Jose, mooi om op zo’n manier elke dag je gedachten te laten gaan naar je schoonmoeder.
Wat mooi allebei. Wat erg dat door pietluttigheid de bolero niet als vol werd aangezien. Dat is nu wel anders!!
Ik kan me de teleurstelling van de moeder van Juul goed voorstellen! Je eigen creatieve inbreng zo afgekeurd te zien! Maar ik vind het prachtig gedaan!
Juul M, Nou hier komt het met vlag en wimpel langs de examen comissie hoor !!!
Wat prachtig en de eerste indruk van mij was: “Dit is antiek” !!!
Wat mooi en wat fijntjes gemaakt, knap.
(ik denk dat ik het mijn kleinkinderen ook niet had laten(durven) dragen ;-)).
JOSE, ik had het hartje bij jou al bewonderd.
Het is zo mooi en lief.
Ik blijf geboeid door de kleine bloemetjes !!
Juul M , De bolero is prachtig geborduurd .
Het motief vind ik zo mooi .
En dat ze gevallen zijn over de techniek , dat begrijp ik niet .
Want mag het ook een eigen gemaakte techniek zijn verwant aan het Zaans stikwerk .
Tegenwoordig zouden ze daar geloof ik anders over oordelen .
Ik kan ook nog enige aanvulling geven over deze wedstrijd , omdat ik er zelf ook aan mee deed .
Nog maar net vorige week kwam het nummer van de Stichting ”Goed Handwerk ”waarin de uitslag staat van deze wedstrijd , uit een van de verhuisdozen .
Uitslag landelijke wedstrijd 1975
Er waren twee categorieen :
* Een mouwloos vest of jack voor een volwassene ( categorie 1 )
* Een mouwloos vest of jack voor een kind
( categorie 2 )
De techniek waarin het werkstuk moest worden uitgevoerd werd niet voorgeschreven .
Met deze informatie is het misschien fijn om het jaar te weten van de wedstrijd en weet je nu zeker op welke leeftijd je moeder toen was .
Het zal voor jou een grote schat zijn deze mooie herinnering te kunnen bewaren . En ik denk vele keren met bewondering in je handen nemen .
Jose het prachtig Hardanger hart van je schoonmoeder is echt een hart om te koesteren . Heel mooi .
Velen van ons zullen jaloers zijn dat zij niet in het bezit zijn van dierbare familie werkstukken .
Mijn moeder borduurde ook aardig en jawel uit de losse pols .
Ik weet een lief donkergroen puntmutsje van donker groen fluweel met een aangezet sjaaltje werd geborduurd met mooie kleurige bloemtakjes van wol .
En nu zie ik haar weer bij de tafel zitten en ook soms wat steekjes uithalen als ze het niet mooi vond .
Het mutsje was toen voor m,n zusje en er is nog een foto waarop ze het draagt .
Wat een prachtige bolero zeker met dat verhaal erbij.
Wat moet dat een terleurstelling voor je moeder geweest zijn, niet mogen deelnemen aan een tentoonstelling waar zij erg hard voor gewerkt had om zo’n mooi werkstuk te maken.
In die tijd werd een hoop creativietijd de kop in gedrukt, heeft veel indruk gemaakt dat je het nu nog weet.
Het hart van Jose doet mij denken aan de patronen van Emy Bisschop, Hardanger met borduren. Erg mooi dat het ook in gebruik is.
Elma
Gerrie, wat had jij ingestuurd !!?;-).
@Gerrie, in een eerdere reactie heb je al eens geschreven dat je aan wedstrijden mee hebt gedaan. Nu willen we natuurlijk graag weten wat jij gemaakt hebt voor deze handwerkwedstrijd!:-)
Juul M., wat fijn dat je nu achteraf toch nog een podium hebt gevonden voor het prachtige werk dat je moeder heeft gemaakt, dat komt haar echt toe. Ik vind het schitterend met die mooie hartjes aan de ranken en de grotere harten. De beoordeling bij wedstrijden is vaker onbegrijpelijk, zo stuurde onze zoon toen hij negen jaar was eens een tekening in voor een wedstrijd die de nieuwe bibliotheek had georganiseerd. Werden we opgebeld dat het beslist de mooiste tekening was, maar dat hij dat nooit zelf had kunnen doen op zijn leeftijd en dus deed hij niet mee (nu is hij illustrator en visualiser). Ik was razend, maar het hielp niets. Dat voelt zo slecht! Ik begrijp je moeders frustratie dan ook heel goed. Kon ze dit nog maar meemaken dat we met zoveel lof over haar werk schrijven.
JOSE, het is en blijft een prachtig hart van jouw schoonmoeder.
@Ja, Gerrie, we willen dolgraag eens werk van jou zien, je kunt bij ons wel iets inleveren om te laten zien, we showen het graag. Hoe gaat het nu met je, mag je wel praten van de dokter? Schrijven is gelukkig ook een heel goede uitlaatklep. Sterkte lieve Gerrie.
@Corrie, dat moet een vreselijke ervaring voor je zoon geweest zijn. Ook ik zou ontzettend kwaad zijn! Voor een knul van negen is het hartstikke leuk en belangrijk om een prijs te winnen, plus het geeft je een enorm zelfvertrouwen.
Heb je er wel eens over gedacht om terug naar de bibliotheek te gaan om zijn werk van nu te laten zien?
Ja, Berthi en Gerrie, dat zou leuk zijn als wij iets daarvan konden zien. Die wedstrijden, hmmm, dat was ook een reden om niet mee te doen. Het ging volgens mij niet zo om het creatieve, eigen inbreng maar meer om hoe netjes je de (handwerk)regels volgde.
In 1977 begon ik aan de nieuwe opleidng Textiel aan de Kon. Academie in den Haag. Ik had mij er heel veel van voorgesteld (en moest mij ook in veel bochten wringen om de dagopleiding te volgen, ik had al 2 kindjes en oppas aan huis, want creches waren er niet)Na 4 maanden mij alleen met de techniek van macramee en stofverven bezig gehouden te hebben, hield ik het voor gezien en ben overgestapt naar een creatievere opleiding (Ac. R’dam, ruimtelijke vormgeving) Daar kon ik mijn ideeen wel in kwijt! Ik ben wel altijd in textiel blijven werken.
trots zijn op dit werktuk Juul M en leuk om dit t e zien, weigeren van iets voor een tentoonstelling is niet leuk, vooral niet als er zo veel uren in zijn gestopt,.MET LIEFDE, dat maakt ook nog dierbaarder voor je
Juul wat *P*R*A*CH*T*I*G*!!!, ik zie wel eens dat men iets moois van textiel tussen 2 glasplaten doet, dat je het van achteren ook kan bekijken. Gewoon thuis tentoonstellen zou ik doen! Geweldig dat we er nu met zijn allen van kunnen genieten via het log van B-ness. Van mij krijgt je moeder een groot applaus. Al die steekjes, met zoveel aandacht en liefde aangebracht. Ik zie het haar in gedachten toen het klaar was, omhoog houden en bekijken… Net zoals jij het nu weer gedaan zal hebben.
Ik voelde me heel verontwaardigd toen ik over de weigeringen las. Zo BOT. Ik bedoel, laat iemand dan gewoon meedoen, als je toch je prijs aan iemand anders wil geven. Mijn herinneringen gaan ineens heeeeel ver terug. Ik was 5 of 6 en woonde in DenHaag, en ik mocht op het schoolplein niet meespelen want ik was een halfbloedje, een zwartje, een pinda. Ik kan je niet beschrijven wat er dan door je heen gaat, als klein kind. Zo’n warme schaamte die je niet begrijpt. (Ach, ze verzinnen iedere keer wel wat anders: rood haar, of sproeten, of spillebenen ofzo. Dijntje is nu groot en het doet haar niks meer, alhoewel je het nooit vergeet).
Terug naar je moeder’s werk: ben er maar heeeeeel erg trots op.
En wat lEUK: jij hebt vast en zeker haar handwerkliefde in je genen!
Josje, het sierlijke hart van je schoonmoeder heb ik al mogen bewonderen bij jou, en ik bewonder hem hier weer: zo sierlijk!!! Zij heeft al zulke mooie stukken gemaakt, herinner ik me. En wat heerlijk dat je zo’n fijn contact met haar mag onderhouden.
Nonna Gerrie: fijn je weer te lezen! Kan je al weer wat spreken?
@dijn/audrey, kinderen zijn zo hard!! Dat is altijd zo geweest en dat zal ook niet veranderen. Ze hebben geen idee wat voor leed ze iemand aan doen. Als je ouder bent, maak je je niet meer druk om wat anderen zeggen, maar zoals je zelf al zegt, zo’n ervaring vergeet je nooit. Bij tijd en wijle komt het boven drijven.
Nou dat is wel heel erg pietluttig zeg!!! Het is een prachtig stukje werk, en dan krijg je zoiets te horen…. Fijn dat het hier toch een podium krijgt.
Berthi, ik heb ook wat harterigs af, ik stuur wel een foto als het mooi ingelijst is (en dus klaar!)
Juul, wat mooi! En wat fijn dat je dit nog hebt van je moeder. Stom, dat het volgen van de regeltjes vaak belangrijker is dan het (prachtige) resultaat. Daarom des te fijner dat ze het naderhand nog kon laten zien en het zeker op zijn waarde werd geschat. Zoals nu door ons, ik vind dit echt heel mooi.
José, gelukkig dat je dit heel mooie hartje niet in een kast of doos verstopt, dat zou echt jammer zijn. Ik vind ook die bloemetjes zo mooi, maar de de rest vind ik kunst, dat lijkt me toch zó moeilijk!
Even vlug bij Berthi en …..daar is weer wat MOOIS te zien !!!!!!!
Ja hoor ik ben er weer !
Al valt het nog niet mee , de stem gaat al beter gelukkig .
Vandaag kwam de dokter en zei dat hij de vorige keer erg van me is geschrokken .
Benauwdheid en te zwaar , dat kan ook niet .Maar de grote boosdoener is veel teveel vocht . Dat is na één week nieuwe medicatie al een stuk beter , door de ren pillen als jullie begrijpen wat ik bedoel .
Als ik zo door ga zal het nog wel een drie à vier kilo schelen . Straks zul je mij nog zien huppelen .
Maar de andere ellende van afgelopen weekend kan ik niet zo snel van me afzetten .
Ik krijg slachtofferhulp en zal me aansluiten bij een telefooncirkel .
En al zal ik het gebeuren wel nooit vergeten langzaam moet het wat verder van me afkomen .
De hulp kwam met een prachtig boeket perzikkleurige rozen met nog andere fijne bloemen ertussen , die mij weer doen denken aan de tuin Thuis .
Willen jullie graag weten wat ik voor de handwerkinzending heb gemaakt .
Ik stuurde twee vesten in .
Eén voor mijzelf en een kindervestje .
De beide vestjes hebben elk hun eigen verhaal .
Eerder begon ik voorzichtig met een inzending en warempel dat werd een eervolle vermelding .
Lanzaam klom ik op tot ook nog wat eerste prijzen .
Maar ik maakte ook missers en die gaven toch ook plezier om te maken . En die mogen jullie ook echt eens zien !
Eén inzending van mij werd ook geweigerd omdat ik net te laat was met inzenden .
dat wist ik wel . Maar het is ook een leuk soort spanning , want als je na tijden je werk terug krijgt dan is het zoo leuk het eindelijk weer terug te zien .
Toch is dit een van mijn lievelings werkjes geworden en er kwam ook nog een heel bijzonder verhaal bij , dat hoop ik allemaal nog eens te vertellen .
Ik begon eigenlijk met inzenden omdat ik het wel spannend vond geheel iets zelf te ontwerpen .
En er is altijd een datum , waar door je een beetje drang krijgt om er mee door te gaan .
En net als Rien Poorvliet eens zei , dan heb ik weer een ei gelegd .
Nu wil ik mij geenzins vergelijken met Rien Poortvliet , maar dat gevoel kende ik ook .
En heus ik hing enkele keren in de jaarbeurshallen en verder zo op reis met bekroonde inzendingen het land in met Goed Handwerk .
De inzendingen bij Goed Handwerk gingen altijd onder een motto op een gesloten envelop , waarop het motto en in de dichte envelop motto plus je naam en adres .
Dat lijkt aardig eerlijk .
Maar er is mij eens verteld dat ze op een gegeven moment al zagen aan mijn stijl van werken dat het van mij afkomstig was .
Ik zal echt wat laten zien .
En ik had Berthi al eens verteld dat er ook iets is met hartjes .
Lekker spannend verhaal he , nu weten jullie nog niet zoveel en je wilt wel eens wat zien .
Problemen , problemen allemaal door de verhuizing , anders was ik al allang met iets voor de dag gekomen .
Digitale camera moet opgeladen worden en het boekje met beshrijving zie ik niet .
Ik had alle werkstukken op internet , maar van de oude computer is dat foetsie .
Dat heeft toen ook een student-computerhulp voor mij gedaan .Ik wil het graag nu eens zelf doen .
Einde verhaal en wordt vervolgd !
HUH Berthi !!! je bent veranderd !!? MOOI !!!!
Berthi wat leuk het hart bij jou. Dit zal zij heel leuk vinden 83 jaar en nog zo veel doen. Alle soorten handwerken, je kan het niet opnoemen of zij heeft het ooit een keer gedaan. Is toch enig. Zij heeft zich nooit verveeld. Berthi Bedankt. En bedankt voor jullie reacties. Mijn mail heeft vandaag vast gezeten kon niet reageren bij verschillende vandaar nu zo laat. DH heeft het hersteld.
@Gerrie, het is een tipje van de sluier!:-)
Fijn dat je zo goed opgevangen wordt door lieve mensen uit je omgeving!
@marian’ne m, de verandering was voor even. Het zijn te veel verschillende foto’s waardoor het een te druk geheel gaat worden.
Mijn oude lay-out is er weer! Misschien wordt het nog wel eens veranderd!?
@Jose, de foto komt snel met nog meer andere harten in de fotogalerie.
Hoi Berthi, wat een mooi verhaal heb je weer.Juul M ik wordt hier altijd zo boos om, mensen zien vaak niet wat voor een werk er in zit.Alleen daarom kunnen ze je bedanken toch.Wat mooi dat we dit van je mogen zien en zeker bij berthi i.v.m. haar harten projekt.Leuk ook josees hart van haar schoonmoeder, wij waarderen dit wel.
Gerrie heel veel sterkte met wat er is gebeurd met je.Ik hoop snel wat meer van je verhalen te lezen ben zeer benieuwd naar het vervolg.
Wat een prachtig hesje van de moeder van Juul! Echt schitterend geborduurd. Kan ik nog een puntje aan zuigen! Jammer dat het toen afgekeurd werd.
De geborduurde kaart van José haar schoonmoeder is ook al zo mooi.
mm weer bijgelezen ,wat een mooi vestje