Altijd werp ik als eerste een blik op de afzender en de titel van de e-mails die ik in mijn postvak vind. Vele berichten verdwijnen linea recta in de prullenbak. Met de e-mail als titel: ‘Hello << from Tokyo', was bijna hetzelfde gebeurd. Om de één of andere reden nodigde dit bericht uit om gelezen te worden. Ik ging er eens goed voor zitten, schoof de stoel aan – waarvan de zitting inmiddels flink onderhevig is aan slijtage door té veel uren achter de pc – en las de volgende tekst:

‘ ??Since I cannot speak English, this text has been applied to the automatic translation machine.??
I’m Sorry dear Berthi Smith-Sanders.

Hello.
I am a graphic designer lives in Tokyo. My friend lives in Eindhoven. I went there last year.
Textile museum is very pleasing and ABBE Museum is very good! After going back to Japan, your site was found when searching.

Your blog is very interesting. Recently, my site was started and your site is introduced by this “ILIKE.”

MIHO SAKATO’

Wat is de wereld toch klein geworden door het internet! Miho Sakato heeft sinds kort haar eigen website Sakato Design en je zult zeker afbeeldingen herkennen op haar site.

Mieke: ‘Ik vind het leuk om met jullie Harten-project mee te doen. Al een aantal jaren maak ik hartjes van vilt. Het is ooit begonnen met een kerstboom vol vilten hangers. Later ben ik driedimensionale hartjes gaan maken als een soort mobiel met veren en schelpen op boekenleggers. Alle harten zijn eigen ontwerp. Ze ontstaan terwijl ik bezig ben.’

Maaike en Francisca zijn naar het textielweekend op Borg Verhildersum geweest. Beiden schreven een verslagje en de foto’s zijn gemaakt door Maaike.

Het verhaal van Maaike:

‘Het leuk vinden om met je neus ergens bovenop te staan omdat ik het simpelweg interessant vind, kun je wel aan deze tentoonstelling overlaten. Naast het blauwdruk textiel zijn er namelijk diverse blauwdruk stempels te zien, waaronder één die de naam “koffieboontje” draagt, wel bekend van het breipatroontje: koffieboontje. Al starend naar zo’n stempel zie je hoe zoiets in elkaar zit en dat is eigenlijk bijzonder te noemen, elke stempel is anders en heeft heel veel tijd en handwerk gekost om te maken.

Hoe het opbouwen van een persoonlijke collectie textiel kan lonen merkte ik uit het kleine bordje waarop aangegeven werd dat medewerking aan de tentoonstelling door Aafke Buurs-Brand is verleend. Het gebeurt natuurlijk regelmatig dat voor een tentoonstelling gebruik wordt gemaakt van persoonlijke collecties maar over het algemeen blijft zoiets anoniem of beperkt tot een bordje “in bruikleen gegeven”. Merkwaardigleden kennen haar van de workshops “over één draadje borduren” die zij op de activiteitendagen geeft, ooit was ik daar deelneemster van. Van haar waren onder andere blauwdruk schortjes met geborduurde linten uit Marken te zien en zelfs een blauwdruk knikkerzak.

Van de tentoonstelling mochten begrijpelijkerwijs, geen foto’s gemaakt worden en bij de mevrouw die gekleed in blauwdruk klederdracht kostuum de borg bezocht, was ik net te laat om een foto te maken, zij verliet de borg net toen ik haar in de gaten kreeg.’

‘Zoals bekend worden op dit soort dagen demonstraties gegeven in diverse handwerktechnieken zoals: spinnen, weven, breien, maar ook van het kantklossen. Normaliter krijg je van zo’n techniek weinig mee, tenzij je er kennis mee maakt. Deze sympathieke kantklosster klost in twee tinten blauw en is sinds jaren een geduldig lerares in deze en diverse andere handwerktechnieken. Onder haar leiding vond ook het breien plaats. Op de foto met de breiende dames is aan de linkerkant nog net een breirol te zien, verder werden poncho’s gemaakt en de meiden breiden enveloptasjes.
Voor geïnteresseerden vindt in 2008 het 13e OIDFA Wereld Kant Congres plaats in Groningen waarbij onder andere excursies worden gemaakt naar Borg Verhildersum. Zie ook OIDFA 2008.’

‘Ook cursisten lieten hun werk zien, zoals deze mooie quilt van Ruby Boes. De stofjes gebruikt in deze quilt zijn verkrijgbaar bij De Naaidoos.’

‘Wat mij overigens vaak opvalt bij dit soort textielevenementen, is dat de bezoekster zich daar ook naar kleedt. Deze jongedame van vijftien lentes draagt een door haar zelfgemaakte rok van stropdassen. Het is haar eigen idee en ontwerp, over drie jaar wil ze graag naar de kunstacademie. Het deed mij denken aan de Brillojurk die Berthi vorig jaar liet zien op dit weblog. Uiteraard heb ik de maakster veel succes toegewenst, de creativiteit zit er bij haar al vroeg in. Van de andere, vele bezoekers van deze textieldagen ga ik er van uit dat zij geïnspireerd weer zijn vertrokken, ik was dat in elk geval wel.’

Het verhaal van Francisca:

‘Ik ben er vandaag (zaterdag) met drie quiltvriendinnen, onze dinsdagbee (we komen iedere dinsdag bij elkaar om te quilten), heen geweest.
In de stromende regen kwamen we aan. Bij binnenkomst in de hal van de borg-boerderij direkt een verrassing: een stand van De Naaidoos uit Nieuw Buinen. Je ziet ze weinig tot nooit buiten de winkel. Mooie stoffen, onder andere van Den Haan & Wagenmakers.

We “vielen” bijna in de demonstratie van Georg Stark van de blauwdrukkerij uit Jever, erg interessant (en aangezien mijn echtgenoot de komende veertien dagen vakantie heeft, hebben we vanavond afgesproken een dag naar Jever te gaan: hij naar de bierbrouwerij en ik naar de Blaudruckerei!). Georg Stark vertelt duidelijk en onderhoudend over zijn werk. Het is verbazingwekkend om te zien hoe de stof geel gekleurd uit het verfbad komt en langzaam de prachtige donkerblauwe kleur aanneemt! De kleden en stoffen zijn prijzig, maar schitterend!

Verder was er een keur aan stands te vinden: de internationale kantklosorganisatie met informatie materiaal over hun Congres in Groningen in 2008; diverse stands met viltwerk, onder andere Eljen Osse; Trijntje van der Horst uit Sebaldeburen (Groningen) met haar quiltmateriaal, een dame, waarvan ik helaas de naam kwijt ben, met kleding die versierd was met textiel, Grootmoeders Knoopendoos met knopen, gespen en bandjes, een stand van de Angorageitenstal uit Noordbroek (Groningen) met geitenwol, gesponnen, geverfd en gebreid en prachtige sarongs en stoffen uit Indonesië.

Na een kop koffie met koek snel terug naar de “boerderij” waar een modeshow begon met kleding, sjaals en tassen van de diverse standhouders met uitleg van de maaksters. Genoten!

Toen – tussen de buien door was het gelukkig stralend weer – naar het koetshuis van de borg gewandeld en daar de expositie “Blauwdrukken en blauwverven van textiel” bezocht. Zeer de moeite waard!
We zagen er oud blauwgeverfd textiel: prachtige bedstee-gordijntjes uit circa 1900, een jakje gedateerd 1860-1870, maar ook modern blauw textiel zoals onze jeans! Veel voorbeelden van stempels met de bijbehorende stoffen en een beschrijving van het ontstaan van het blauwdrukken.

Na nog een bezoekje aan de borgwinkel, een wandeling door de prachtige tuin van Borg Verhildersum gemaakt en we hebben als vier douairières heerlijk zitten uitrusten in het theehuis (helaas kwam de butler niet met onze thee… vast en zeker verdwaald in de grote tuin).
En… de borg moest nog bezocht worden… 30 à 35 jaar geleden zat mijn moeder er al kantklossen te demonstreren, maar het blijft even boeiend en ik zie iedere keer weer iets nieuws!

Terug in de auto ontdekte ik dat het al 16.30 uur was! Een hele dag doorgebracht in en om Borg Verhildersum! Terugrijdend kwamen we een sjees met paarden ervoor tegen en concludeerden we dat dát een passender vervoer was geweest voor deze dag!
Ik zal ongetwijfeld stands en namen zijn vergeten, excuses daarvoor!’

Ik wens alle vaders een fijne Vaderdag!

Bron: Boomerang Ontwerp: Lizzy

Annie is druk bezig geweest met het Harten-project, zoals je ziet!

‘Dit haakwerkje is naar een patroon uit een Burda handwerkboek. Ik heb het gehaakt met haakgaren van DMC nr. 50 en haaknaald 0.6 mm. Dit is hetzelfde materiaal en pendikte waarmee de Spakenburger mutsen gehaakt worden.’

‘Schwalmer borduurwerk op een stof van 12 dr./cm en een patroon uit Handwerken zonder Grenzen.’

‘Point de Saxe, twee lagen, de eerste gewoon katoen en de andere kaaslinnen van 13 dr./cm; eigen ontwerp.’

‘De breirol van Carla Meijsen, Sampler M. Ik heb er zelf diverse patronen uit verschillende tijdschriften aan toegevoegd zodat het nu een lengte heeft van 3,25 m. Gebreid met Durable breikatoen nr. 10 en pennen 2,5 mm.’

Drie ‘verdwaalde’ dametjes op de catwalk, vlak voor de echte show begint.

Foto: Peter Stigter

Vanaf vandaag ligt ‘Vaardigheden voor meisjes’ in de boekhandel, de debuutroman van Ruth Thomas. Een roman over vrouwelijke vriendschap, familie, schokkende gebeurtenissen, vervreemding én over borduren.

Sally Tuttle en Rowena Cresswell zijn hartsvriendinnen. In de jaren zeventig van de vorige eeuw gaan ze naar St. Hilary’s, hun middelbare school. Zij hebben een fijne tijd. Vooral tijdens de handwerklessen, waar zij een hekel aan hebben, smoezen ze heel wat af. Op vijftienjarige leeftijd raakt Rowena zwanger van het vriendje van Sally. Ontstaat hierdoor de verwijdering tussen Sally en Rowena?

Als Rowena hoogzwanger is, verlaat zij St. Hilary’s. Enkele maanden na het vertrek van Rowena verlaat Sally ook deze school. Het onvermijdelijke is gebeurd, de vriendinnen zien elkaar jaren niet meer.

Rowena reist als tolk de wereld rond. Sally werkt als naaister bij de kledingreparatiezaak ‘Steekje Los’ en in haar vrije tijd borduurt ze. Had zij eerst een hekel aan handwerken, nu kan zij zichzelf troosten met de woorden: voile, georgette, organza, linnen en wol. Als Sally een borduurwedstrijd wint verandert haar leven. Ze krijgt media-aandacht en wordt uitgenodigd voor een conferentie in Edinburgh om te komen praten over haar borduurwerken: ‘De geheime kunst van het borduren’. Op dat moment is Rowena ook in Edinburgh om afscheid te nemen van haar zoon Joe, die naar Amerika vertrekt. In Edinburgh ontmoeten Sally en Rowena elkaar weer na dertig jaar. Een mooie gelegenheid om de draad van hun vriendschap weer op te pakken?

‘Vaardigheden voor meisjes’ is een prachtig verhaal, dat veel vrouwen zullen herkennen. Ze herkennen de hechte vriendschap van vriendinnen en de familieband én de rust dat borduren geeft. Maar ook dat een intense vriendschap snel verloren kan gaan. Bijna elke gebeurtenis in hun leven brengt Sally en Rowena in gedachten terug naar die goede tijd met al zijn leuke momenten.
Ruth Thomas speelt op een sublieme manier met woorden waardoor ze de lezer telkens verrast!

Een fragment uit het boek:

‘Sally Tuttle is dol op fourniturenafdelingen. Soms loopt ze zo’n afdeling op om zich te vergapen aan de schoonheid ervan: aan de linten en veren, de broderie anglaise, de opgestapelde regenbogen van zijde en katoen. Het is vergelijkbaar met het bewonderen van een berg of een roerloos meer. Sally blijft er staan en bekijkt de rijen garens, de babywol, de kralen, de lovertjes, de drukknoopjes en de stoffen knopen. De stijve, rieten paspoppen die hun vesten showen, de brede stroken satijn en de tijdschriften met hun pittige titels (Creatief met stof! Modern naaien! Zeg het met kruissteken!) hebben een kalmerend effect op haar. Ze bewondert zelfs het woord fournituren, dat op het wiegende bord boven haar hoofd gedrukt staat. Fournituren, een woord dat iets exotisch en gezelligs heeft.
Wat ook meespeelt, is dat je hier zelden een man aantreft. Fourniturenafdelingen zijn toevluchtsoorden; kloosters, gewijd aan de beschermheilige van de Stille vrouwen. Ze loopt ze binnen om neer te knielen bij het altaar van borduurgarens.’

Vaardigheden voor meisjes, Ruth Thomas. Uitgegeven door De Bezige Bij. Website: De Bezige Bij Prijs: € 18,90

Zijn we nog maar amper bekomen van het afgelopen textielweekend in Archeon, of het volgende textielweekend staat alweer voor de deur en wel in Leens, Borg Verhildersum. Technieken als weven, breien, haken, kantklossen, quilten en vilten, maar ook kartonnage worden gedemonstreerd. Prachtige sitsen stoffen en quiltmateriaal zijn te koop, daarnaast borduurpakketten van een letterlap en twee merklappen, speciaal voor Verhildersum gemaakt. Blauwdrukker Georg Stark uit Jever zal demonstraties geven.

Van 9 juni t/m 23 september 2007 is Blauw Blau, expositie over blauwverven en blauwdrukken te zien in Leens, Borg Verhildersum. Allerlei benodigdheden voor het blauwdrukken en –verven die te zien zijn, als stoffen, stempels, verfstoffen en verfbaden, komen voor een groot deel uit de werkplaats van blauwdrukker Georg Stark uit Jever.

Bij blauwdrukken bedrukt men eerst een lap textiel met behulp van houten blokstempels en een speciale pasta, waarna de stof (diverse keren) wordt geverfd in een indigo verfbad. Waar de pasta zit, hecht zich geen verfstof. Het resultaat is witte figuren op een blauwe achtergrond.
Ruwweg vier eeuwen geleden kreeg het blauwdrukken in West-Europa bekendheid, als gevolg van handelsbetrekkingen met het Verre Oosten. Belangrijk, ook als handelsartikel van de VOC en WIC, was de gebruikte verfstof indigo. Die werd eerst uit India betrokken, naderhand ook uit Nederlands-Indië en het Caraïbisch gebied. Indigo was veel krachtiger, dan de tot dan in onze streken gebruikte blauwe verfstof uit wede. Aan het eind van de 19e eeuw vervingen synthetische verfstoffen de indigo-pigmenten.

Tot het begin van de 20ste eeuw was blauwdrukken een veel voorkomende techniek voor het dessineren van stoffen. Overal in Europa waren tot die tijd blauwdrukkerijen gevestigd. De stoffen waren bestemd voor werkkleding en huishoudtextiel. Ook voor klederdrachten werden ze veel toegepast. Nu heeft het blauwdrukken plaatsgemaakt voor moderne, geavanceerde druk- en printtechnieken. De laatste actieve blauwdrukker in Nederland was de heer Vloedgraven in Staphorst. De heer Stark uit Jever heeft het aloude ambacht weer opgepakt, van het blauwdrukken zijn beroep gemaakt en is nu de enige actieve blauwdrukker in Noord-Duitsland.

Foto’s: Borg Verhildersum

Marnel was het afgelopen weekend in Archeon. Zij heeft foto’s gemaakt en vertelt onder andere over het kaartweven:

‘Ondanks dat de weergoden ons niet helemaal gunstig gezind waren, kunnen we toch van een zeer geslaagd textielweekend in Archeon spreken. We waren met onze kaartweefgroep te gast in een middeleeuws huisje dat we gezellig ingericht hadden met banden van enkele leden van onze groep. Kaartweven is een zeer oude techniek, er zijn kaarten en resten gevonden van ongeveer 3000 v.Chr.! Deze vorm van weven is over de hele wereld bekend; Indonesische Archipel, Zuid-Amerika, Verre Oosten, heel Europa. De verscheidenheid in technieken is ook enorm. Zelf ben ik pas een beginner maar enkele leden die ook aanwezig waren zoals Marijke van Epen (veel publicaties in HzG en boeken) en Juul Matthijs konden de bezoekers veel vertellen over historische banden en de daarin toegepaste technieken. Annette en Hanneke gaven kinderen buiten kaartweefles, toegepast op een eenvoudig bandje met vier kaarten waarop kinderen zelf mochten weven.
Er was dit weekend nog meer te bewonderen op textielgebied. Een echte modeshow met kleding van prehistorie tot empire style, allerlei andere weeftechnieken en er waren historisch verantwoorde knippatronen en stoffen te koop.
Zelf had ik een aardige ontmoeting met een jochie van ongeveer 7 jaar die me ’s morgens de oren van het hoofd vroeg over het hoe en waarom en ’s middags nog eens voorbij waaide met de woorden: “Is dat bandje nu nog niet klaar? Nou zeg, dat schiet ook niet op!” En weg was hij weer, op weg naar de ridders. Natuurlijk ook veel interessanter voor zo’n joch!’

Een borduurtasje uit begin twintigste eeuw. Twee linnen lapjes zijn op elkaar gelegd en door middel van kleine lusjes vastgemaakt aan elkaar. Het is een schattig klein tasje om wat borduurspulletjes in te bewaren als je bijvoorbeeld op reis gaat.

Dit schattige kleine borduurtasje, 9,5 cm x 18,5 cm, is gemaakt door een goede handwerkster. Het is keurig geborduurd en netjes afgewerkt. Geborduurd met koordzijde en de gebruikte kleuren zie je terug in het koordje en onder in de flosjes. Het blauwe randje is doorstopwerk, dat een mooi accent geeft aan het tasje. De schulprandjes van het flanellen lapje zijn op verschillende plaatsen afgewerkt met kleine steekjes om het rafelen tegen te gaan. Het is een Nederlands borduurtasje dat ik overnam van een oudere dame.

Het tasje is niet moeilijk om na te maken, maar door de wijze waarop het gedaan is, geeft het een sjieke uitstraling. Echt iets om in je handtas mee te nemen op reis.