Het album van Dora Jemelle

Het album van Dora Jemelle, geschreven door Tine van Berken

Dora Jemelle zat in de vijfde klas en kreeg voor haar verjaardag een album met een sleuteltje van haar boezemvriendinnen, Loulou, Jet en Annie. Maar toch was Dora niet zoo vrolijk en opgewekt. In de klas volgde ze Liesbet, die net deed of er niets aan de hand was. Had zij dan geen spijt, zoals Dora, wat er tusschen hen beiden was voorgevallen?

Het was niet zoo lang geleden – een maandje- toen waren Liesbet en Dora nog groote vriendinnen. Liesbet, Dora, Loulou, Jet en Annie hadden met haar vijven een clubje opgericht: ’t Plataanblad’. Eens in de week kwamen ze samen, Vrijdags, en bovendien gingen ze iederen Woensdag en Zaterdagmiddag wandelen.
Maar den laatsten keer op een Zaterdagmiddag zou er een kolossale wandeltocht plaats hebben. De meisjes hadden om één uur afgesproken. Zoals zoo vaak, was Liesbet te laat. Dora en Liesbet kregen hier ruzie om. Jet, Annie en Loulou hadden veel getracht Dora en Liesbet te verzoenen voor de verjaardag, maar het was niet gelukt.

En nu zat Dora met haar gedachten bij Liesbet en niet bij de sommen die gemaakt moesten worden op de lei. Als het vrije kwartiertje aanbreekt gaat Dora met haar vriendinnen naar de plaats. Liesbet bleef alleen achter in de klas. Het kwartier was nog niet om of de meisjes kwamen al binnen. Dora had haar sleuteltje van haar album verloren. Nergens te vinden. Ze haalde alles uit haar kastje. Het album was weg. Wie wist hier meer van? Liesbet die in de klas was gebleven of Nette van Veen die ook even in het lokaal was geweest. Het gouden sleuteltje, dook te voorschijn bij den poot van Liesbets tafeltje. Nette en Liesbet moesten na schooltijd een oogenblik blijven. Nette had het gouden sleuteltje op de trap gevonden, ging naar den klas om het album in te zien: het mooie versje van Loulou te lezen. Het album was al weg. Nette liet het sleuteltje per ongeluk bij den poot van Liesbets tafeltje vallen. Liesbet had nog iemand gehoord in den klas toen zij door het raam stond te kijken. Ze dacht dat het Dora was.

Zij bleek het niet te zijn, maar wie dan wel? Wie was de schuldige, nu Nette en Liesbet het niet waren? Met zijn allen gingen ze naar Dora’s huis voor de verjaardag. Daar werd allereerst het verhaal verteld over het album. Dat kan toch niet, zei moeder? Een uur geleden is hier een pakje gebracht. Het album, met een briefje van Charlotte Muller.

Beste Dora,
Vanmorgen in het vrije kwartiertje kwam ik even in je klas om je atlas te vragen.
Je was er niet. Ik heb het zo maar genomen. Bij het rommelen in je kastje zag ik een boek.
Toen ik het ging bekijken, bleek het gesloten te zijn en zag ik dat het een poëzie- album was. En het laatste uur was onze klas vrij, vandaar dat ik het poëzie- album bij je thuis hebt gebracht. De atlas zal ik je morgenochtend wel geven.
Charlotte Muller

Allen waren verstomd en zoo blij. Dora kwam den volgenden morgen vroeg naar school. Ze had het album meegebracht. Liesbet had er den vorigen avond op Dora’s verzoek nog een versje in geschreven. Het was wel een heel eenvoudig versje, dat veel gebruikt werd, maar Dora was er toch heel erg mee in haar schik. Alle meisjes gingen op hun plaats zitten. Maar waar bleef Liesbet? Te laat, zoals zo vaak gebeurde?

Om half twaalf werd er gescheld. Er was een boodschap voor juffrouw Sanders van klas vijf. Een treurig bericht. Liesbet was ’s morgens op de trap uitgegleden en had zich ernstig gekwetst. De meisjes gingen direct naar haar huis. Liesbet was overleden. Allen hadden veel verdriet en vaak zou Liesbet terugkomen in hun gedachten. Zo ook op den dertigste October, den dag dat Liesbet dertien jaar zou worden.

Loulou, Jet, Annie en Dora zouden naar het kerkhof gaan. Met elkaar hadden ze acht en zestig cent. Het leek een schat waardoor ze een wereld van bloemen konden koopen. Dat viel tegen. Witte rozen kostten vijftien cent het stuk en een heel mooie knop eraan, twintig cent. Of zouden ze toch maar het plantje maiden-hair nemen, waar Liesbet zooveel van hield. Veertig cent en dan nog die mooie witte roos van twintig cent! Zo gingen ze tevreden de winkel uit naar Liesbets graf.

Toen Dora thuis kwam ging ze gauw naar haar kamertje. Pakte voorzichtig haar album op en zocht het versje dat Liesbet had geschreven. Het was zoo’n heerlijk idee dat Liesbet weer goed op Dora was geworden en dat ze het bewijs had in haar album. Voorzichtig borg ze het weer weg, als een grooten schat, dien ze goed bewaren zou.

Tine van Berken, pseudoniem van Anne Christina Witmond- Berkhout, was de eerste Nederlandse meisjesboeken-schrijfster van Nederland. Ze werd geboren op 29 september 1870 en overleed 8 december 1899.
Tot het midden van de jaren dertig van de twintigste eeuw werden haar boeken herdrukt en verkocht.
De eerste druk van ‘ Het Album van Dora Jemelle’ verscheen in 1896. De derde druk is geïllustreerd door Jan Sluyters (1881-1957).

29 gedachten over “Het album van Dora Jemelle

  1. Verhaal met aandacht gelezen.Denkend aan mijn eigen jonge-meisjes-tijd.
    Veel is er welveranderd, maar de jalouzie en kattigheid van meisjes niet. Maar ook heel mooi dat ze samen bloemen naar het graf brachten, denkend aan haar.
    Grappig dat er zo over geschreven werd, maar ik denk dat het in een tijd dat veel dingen maar aanvaard moesten worden, toch wel een prachtig verhaal was.
    Uitlopend op het goed maken van een ruzie. Echt iets voor een kerstverhaal ook.

  2. Eek eek wat een suikerstroopverhaaltje!!! Brrr!!! Dit soort boekies gaf ik vroeger al weg omdat ik er helemaal weeig van werd!
    Marlies

  3. Ja Marlies staat met haar voetjes goed op de grond!!
    Het is ook wel een zoetsappig verhaal….
    Zal wel bijzonder zijn geweest voor die tijd.
    :o))

  4. Ja dat is zo Berthi , maar al die boekies die ik kreeg op de zondagsschool en bij de kinderkerstfeesten van de kerk , van Bob en Bep en Brammetje enzo , de griebels lopen me over de grabbels!!!!! Maar getuige de reactie van Lous zijn er mensen die het wel mooi vinden! Ik ga nu mijn naaimachien afstoffen en de komende dagen 8 ster- danwel hartblokken maken voor een droomdeken , die blokjes gaan vervolgens door naar iemand anders die er een geheel van maakt. Heerlijk samen aan zo iets werken geeft veel voldoening , ieder een stukje en zo komt het ook klaar!
    Marlies

  5. Zal ik doen meisie , maar nu even niet , ik heb me toch ineens de bibbers , zo koud en misselijk , ik heb echt spijt van mijn eten , ik duik lekker onder een quilt en de rest van de avond hm kweenieziewel! Het eerste blokje is af , is leuk geworden vind ik lekkere felle kleurtjes , maar ja wat verwacht je anders van mij he.
    Jij ook een fijne avond!
    Marlies
    Marlies

  6. Altijd frisse, heldere en vrolijke kleurtjes… zo kennen we je!! Zorg er nu maar eerst voor dat je morgen weer zo fris als een hoentje bent.

  7. Ja al die bacillen en bacterien en virussen en zo komen op een gegeven moment wel door het scherm heen! Je zou lachen als je mij nu op de bank ziet hangen helemaal warm ingestopt in vesten truien kruik , 2 quilts , wel lachen , ik ben echt een koukleum hoor!
    Marlies

  8. Nou nee een hittegolf is aan mij ook niet echt besteed hoor , veel te veel van het goede! Ik ga maar een avondje vroeg onder de wol , mijn ega zit allemaal ouwe kranten door te lezen en dan komt er toch geen zinnig woord uit! [ook geen onzinnig trouwens! 😉 ]
    Groetjes van Marlies

  9. prachtig verhaal. past hele maal in detijd dat het werd uitgegeven. nu zouden mijn kleindochters griezelen va zo iets, , hoewel las een of andere soap iets droevigs heeft, zitten ze arm in arm te huilen, met wat ze nu allemaal weten en doen zijn de tijden wel heel erg veranderd. alle grieperige dames goed herstel glühwein is om deze tijd van he jaar een goed excuus

  10. He Juul, juist nu lag/lig je onder de wol, ik dacht die is aan het stoeien met haar TV !!
    Ik denk dat ik het halve land heb aangestoken, zoveel zieken .
    Maar als we maar voor de feestdagen weer op de been zijn, toch !?
    Voor de jou en alle zieken beterschap en voor allemaal welterusten !! :-)).

  11. Hoi MM, hopelijk ben je ook weer beter?
    :o)
    De tv houd me inderdaad óók vd computer weg, want ik “moet” nu in de woonkamer kijken, en kan ’t niet meer combineren met typen op de pc…
    Ik heb wel meer geborduurd de laatste dagen, toch nog een voordeel bij en nadeel.
    ;o)
    Ik haal m’n lees achterstand “nooit” meer in, want er komt telkens IRL van alles tussendoor, en ’t huis moet ook nog “netjes”, enz, enz…! :oP
    Hellup, m’n digi camera is er nog steeds niet… (chips!)
    Misschien komt ‘ie dinsdag of woensdag? Ik haal de abc-streefdatum niet als ’t zo door gaat, terwijl m’n abc al maanden af is!
    Ik moet me als ik ‘m heb nog door de gebruiksaanwijzing worstelen, en ‘m instaleren op de pc of zo ook, weet ik veel!
    Grrr mannen, ze koken best lekker, stofzuigen gaat ook wel zo zo, maar wat heb je er aan als het om het kopen van sinterklaascadeaus gaat… LOL, we zullen maar zeggen dat ’t een kerstcadeautje is…
    :o)

  12. @Juul, haast je niet!!! Het project voor volgend jaar is nog niet eens bekend.
    Ik ben nog niet opnieuw begonnen met mijn interalfabet, maar dat ga ik beslist doen. Er zijn even andere dingen die voor gaan.
    Gelukkig heb ik het Abc- hartje al!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *