Het is begin jaren zestig, sinterklaasavond bij opa en oma. Iedereen is er: ooms, tantes, nichtjes en neefjes. Met spanning wachten we op Sint Nicolaas. We zingen sinterklaasliedjes en vouwen bootjes van papier die op een traptrede neergezet worden. Regelmatig wordt er gekeken of de bootjes al gevuld zijn met wat lekkers. Zingen we luidkeels, dan wordt er snoepgoed gestrooid in de huiskamer. Heel angstig ben ik als plotsklaps de hand, met de gitzwarte handschoen, van Zwarte Piet voor het raam tevoorschijn komt. Veilig kruip ik dicht tegen mijn vader aan en ga niet meer van de stoel. Dolgelukkig ben ik als Sint Nicolaas de prachtige grote beer voor mij brengt. Stevig wordt de beer in mijn armen geklemd!

Waar de bewuste beer is gebleven, is tot op de dag van vandaag een groot raadsel. Deze sinterklaasavond heeft zo’n indruk op mij gemaakt dat ik jaren later een soortgelijke beer koop!
De beer (zie foto) heeft een gebreide broek aan, vastgehouden met bretels, en een blousje. De kleren zijn gedragen door mijn oudste broer.