Manlief behoort niet tot de groep ‘lange mensen’. Heeft zo zijn voor- en nadelen. Een groot nadeel is dat de broekspijpen altijd te lang zijn. Dus, werk aan de winkel voor mij. Heel af en toe wil ik weleens vergeten dat er nog een broek ligt, die korter gemaakt moet worden. Zo kwam het eens voor dat manlief geen geduld meer had om langer te wachten. Hij ging zelf aan het werk. Manlief pakte het nietmachientje en sloeg simpelweg een aantal nietjes in de zoom. Het resultaat zag ik pas na de wasbeurt. De zoom sierde mooie roestplekjes!
Je begrijpt dat ik er voortaan vaart achter zet als een broek ligt te wachten op een mooie zoom.
Tjaa, mijn zusje (ook niet zo lang) maakt kleding korter met behulp van leukopor….
Wat een idee. Nooit aan leukopor gedacht!
Hopelijk leest manlief dit niet!
een naaimachine naait, een nietmachine niet.
pas leerde ik de meiden op school dat je stoffen makkelijker met de naaimachine aan elkaar maakt, dan met de nietmachine.
Je hebt helemaal gelijk, Arja! Een wijze les!
Alleen heb ik altijd ruzie met de naaimachine. Deze doet nooit wat ik wil. Daarom maak ik een mooie zoom met de flanelsteek, met de hand!
In ieder geval geeft leukopor geen roestvlekken.
Dat heb ik ook nogal eens. Dat handige idee van die nietmachine was nooit bij me opgekomen. Ik sla gewoon de rand om en trek hem zo aan. Mijn vrouw vindt dat geen gezicht en begint hem dan meteen in te korten… klaar!
Willem,
Ik zou dat idee van de nietmachine maar niet overnemen, anders………….?!
zo’n 35 jaar geleden werkte ik als secretaresse van een prof in Nijmegen. Op zekere middag stond één van de buitenlandse stafmedewerkers (een kerel die nogal achter de dames op de afdeling aan zat) voor me met een kapotte rits in zijn heuppantalon. “Ieniekaa, koen jaai maai helpen?”
Ik heb hem zonder veel omhaal de nietmachine in zijn handen geduwd en mijn deur uitgewerkt.